| |
| | Το μανιφέστο του Νεκρού |  | | | για την πάρτυ μου | | |
[color=black][font=MgAvantG UC Lt]Είμαι λοιπόν κατάλοιπο απόλαυσης αρχαίας ;
Μιας συνουσίας που τέλεσε η φωτιά με τον χαλκό ;
Δίχως φωνή οι τύψεις μου, που μάχονται γενναία
επάνω στου ορίζοντα τον ξύλινο βωμό.
Μαύρο πουλί πονόφερτο της κόλασης το ουρί -
κούφια ψυχή μου, ακούσε το ‘ Βρυχάται και φωλιάζει
σε βρόγχο αγχόνης καποιανού που λεν θα κρεμαστεί..
Πώς μύρισε από θάνατο η σάρκα που κοχλάζει..
Γερτά τα σπίτια απ’ την πνοή της τέφρας και του ύπνου.
Χολή μες τα ποτήρια μας, εβίβα λατρεμένοι !
Άκουσα πως με πρόδωσες στα μέσα κάποιου δείπνου.
Το ‘ξερα, θα με πρόδινες γιατί ‘σουν πάντα ξένη.
Νερό θαλάσσης έγινε το χέρι τ’ αγριεμένο
κι από το αδοκίμαστο το νόμισμα κοιτά
που ξέμεινε μετέωρο ‘ στη χάση θρονιασμένο:
Αίμα μες τα ποτήρια μας, κυλά στα δειλινά.
Άνομος θύτης κι οιωνός των ξέσαρκων θεών μου
σε μια σκηνή που έμοιαζε σχεδόν ερωτική.
Το μανιφέστο του νεκρού θα βρείτε ενώπιον μου.
Καταραμένου ψίθυρους διαβάστε στο χαρτί.
Το εύδρομο του σύγνεφου σε μέρα θυελλώδες
δεν θα το βρείτε ‘ Του χρυσού τον ίκτερο , πιο δω
σκάρτα καράβια που άραξαν σε μέρη ονειρώδεις
κι ουρανομήκη αισθήματα δεν ψάλει εν χορώ.
Λέει μοναχά για θάνατο για βία και για φθόνο.
Λέει για κατάρες ‘ δύσκολο ποτέ να εκστομιστούν.
Λέει για μίσος αυτών που εγώ κάθε νυχτιά σκοτώνω
τα αγέννητα, τα απέθαντα ‘ Κάποια θ’ αναστηθούν.
Λέει για όποιους στοίχειωσαν στα μάκρη μιας φιλίας.
Λέει για αυτούς που φίλιωσαν με ανήμερα στοιχειά.
Λέει για αυτούς που γέλασαν στα σπλάχνα μιας κηδείας
και γι’ άλλους που δακρύσανε, στη θέα γαμηλιάς.
Λέει για όρνεα θλιβερά που τρώνε σάρκα αγίων.
Λέει για στίφη βάρβαρων , τα οστά κάποιου Ρεμπώ
την όσια την κάρα του , τον έκλυτο του βίο
να πλένουν απ’ το ανάθεμα με αθάνατο νερό.
Απ’ το ημίφως το φριχτό παίρνει φωτιά η νύχτα
κι ο τυχοδιώκτης άγγελος μου καίει το χαρτί.
Μοιραίο πάθος στα στερνά με τη γυμνή αλήθεια
” Ελεεινός μισάνθρωπος..” Κατέληγε η γραφή.
Είμαι λοιπόν , γινόμενο μιας εξουσίας νέας ;
Μιας κοινωνίας που ανάβλυσε φαρμάκι ο πηλός ;
Δίχως κραυγή οι λέξεις μου, στοιβάζονται μοιραία
στο μανιφέστο ενός νεκρού, που κείται ζωντανός. [/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
16-01-2008 @ 00:51 | Είσαι | | AceOfSpades
16-01-2008 @ 00:56 | και φαίνεσαι ρε παλιό Σπύρο Ντουμ Σπύρο Σέρο .. ::razz2.:: | | Δήμητρα
16-01-2008 @ 01:16 | Είσαι κομμάτι απο χαρτί κάποιου παλιού βιβλίου
είσαι η μετενσάρκωση τεθνόντως ποιητή
η πιο ωραία πινελιά σε πίνακα τοπίου
και το στεφάνι στο λαιμό ένδοξου νικητή...
Σιγά μην είσαι όλα αυτά βρε Γιάννη! Σύνελθε...χαχαχα ::razz2.::
Καλημέρες και φιλιά! ::love.:: | | justawoman
16-01-2008 @ 06:35 | Είσαι ο μαύρος κομήτης που μου χαλάει τα σχέδια
και με κάνει να γράφω ποιήματα
Ξου - ξου, να το ξορκίσουμε το σημερινό
::love.:: | | velico
16-01-2008 @ 15:17 |
Λέει για όποιους στοίχειωσαν στα μάκρη μιας φιλίας.
Λέει για αυτούς που φίλιωσαν με ανήμερα στοιχειά.
Λέει για αυτούς που γέλασαν στα σπλάχνα μιας κηδείας
και γι’ άλλους που δακρύσανε, στη θέα γαμηλιάς.
::yes.:: | | BOYDAS
21-01-2008 @ 11:32 | καλο πολυ καλο για ψαγμενους θα ελεγα ::theos.:: | | Ναταλία...
23-07-2008 @ 06:21 | Άνομος θύτης κι οιωνός των ξέσαρκων θεών μου
σε μια σκηνή που έμοιαζε σχεδόν ερωτική.
Το μανιφέστο του νεκρού θα βρείτε ενώπιον μου.
Καταραμένου ψίθυρους διαβάστε στο χαρτί.
::theos.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
