Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Xαμένη Άνοιξη
 
Ψευδαισθήσεις ανθισμένες
αιωρούνται γύρω μου.
Απλώνω το χέρι και τις αδράχνω,
μία, δύο, τρεις.

Εξαφανίζονται αμέσως,
σκάνε σαν τις σαπουνόφουσκες
που φύσαγα παιδί.

Τα λειβάδια πρασινίζουν
κι η φύση αλλάζει δέρμα
σαν το φίδι που ζει μέσα μου,
χρόνια τώρα.

Μεταλάσσεται κι αυτό,
το δηλητήριό του
παραμένει όμως ίδιο.

Δεν παραπονιέμαι, συνήθισα πλέον.
Άκουσα κάποτε πως πέρ΄ απ΄ τις
παγωμένες βουνοκορφές,
πέρ΄ απ΄ τις στέπες των λιμναζόντων ονείρων
κρύβεται η χαμένη Άνοιξη.

Ένα βήμα χιλιόχρονο μας χωρίζει.
Ένα τόσο δα βηματάκι....


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

αυγουστης
 
Helene52
19-01-2008 @ 00:51
::yes.:: ::up.::
velico
19-01-2008 @ 01:08

Ένα βήμα χιλιόχρονο μας χωρίζει.
Ένα τόσο δα βηματάκι....

ωραίο φινάλε!
marakos1948
19-01-2008 @ 01:36
::yes.::
isidora
19-01-2008 @ 06:19
Γειάσου Αύγουστε,
Άκουσα κάποτε πως πέρ΄ απ΄ τις
παγωμένες βουνοκορφές,
πέρ΄ απ΄ τις στέπες των λιμναζόντων ονείρων
κρύβεται η χαμένη Άνοιξη.

Άψογο
::up.::
xeimvnas
19-01-2008 @ 12:53
::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο