| |
Ποια νύχτα φοβήθηκες το φως
στα μάτια σου που χόρευε η σελήνη
του έρωτα στενεύει ο ουρανός
αστέρι η αγάπη που όλο σβήνει
κεντάει η μοίρα τη ζωή κι όλο λαθεύει
κι όλο ξηλώνει απ' την αρχή και ξεκινά
και πως να φτάσει αυτό που περισσεύει
να σου γεμίσει τάχα την καρδιά
χίλια δάκρυα και πώς να σε πικράνουν
μα ένα βλέμμα, σου ραγίζει τη ψυχή
χαράματα τα όνειρα σου πιάνουν
και χρωματίζουν την ασπρόμαυρη ζωή
σκοτάδι αχόρταγο, με τ' άστρα κουβεντιάζει
τα αυτιά σου κλείνεις, πέφτοντας να κοιμηθείς
σωπαίνει ο χρόνος, στη συνήθεια και βουλιάζει
μα πώς μονάχη τη ζωή να μοιραστείς
Ας’ την καρδιά σου να ανταμώσει τη ζωή
Κλειδωμένα μη κρατάς τα όνειρά σου
το φως της νύχτας στη ψυχή σου ν’ απλωθεί
δες την αλήθεια με κλειστά τα βλέφαρά σου
ποια νύχτα παγιδεύτηκες στο φως
στα χείλη σου που πέθαινε η σελήνη
μονάχη να σ' αφήνει ο ουρανός
αστέρι η ζωή που τρεμοσβήνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
