| |
Κάτι περίεργο συντελείται σε εκτάσεις έξω γής
Κάποια μυστήρια στους θόλους μνήμης δυνατής
Μαρμαρυγές που μ’αγκαλιάζουν ασφυχτικά κι ωραία
Θρονιάζονται μες στη ψυχή μου ακαριαία
Κάτι ζυγιάζεται στον ύπνο μου τις ασέληνες νυχτιές
Συλλογισμός γλυκός και φαντασία με παραλύνει
Μνήμες πειθήνιες ξανοίγονται κι άναρχες αναλαμπές
Οίστροι ρευμάτων επίπονοι πως τάχα όραμα έχεις γίνει
Πώς μούρχεται η σκέψη ,να μου κρατάς δροσιά όλο το βράδυ
Και να ζυγιάζω οράματα με απορία,ψάχνοντας το σκοτάδι
Ποιά πάλι εικόνα σου απασχολεί την ύμνησή μου
Τι είναι που σαν έκλυση μου φέρνετε ουρανοί μου
Το αίσθανομαι σωματικά ,η ρώμη μου εξαντλήθη
Τα ρίγη και τις ηδονές η ορμή μου τα στερήθη
Μα η μυστική σου έγνοια,ακόμη τα γόνατα μου λιώνει
Και τ’ άσυλο της ηρεμίας μου οριστικά αφομοιώνει
Ποιός ανακόλουθος παραλογισμός άραγε με κατέχει
Αλλού η ψυχή μου περιφέρεται άλλες ανάγκες έχει
Αντί για τις στιγμές που στη ζωή μου αποτελούν σταθμούς
Πλανιέται η έρμη και ξεχνιέται στους αναχρονισμούς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
