| |
« ΔΥΟ ΠΟΤΗΡΙΑ ΑΔΕΙΑ »
Μια αγαπη και μια φωνη, σε ψαχνουνε τα βραδια
Και πανω στο τραπεζι ξεχασμενα, δυο ποτηρια αδεια
Κερναγαμε το πονο μας της θλιψης το ποτο
Κουβεντες που λεγαμε, απεναντι μου τις κοιτω
Για μενα και για σενα, το σ’ αγαπω ηταν μυστηριο
Και ‘κεινο το δακρυ που σου ξεφυγε, σκετο δηλητηριο
Περαστικος ο ερωτας σου με θυμα τη ψυχη μου
Στα σκαλοπατια σου παραπατω και ψαχνω τη σιωπη μου
Αληθεια μου και τρελα μου, του χρονου τα σημαδια
Πανω στο τραπεζι ειναι ακομα δυο ποτηρια αδεια
Της καρδιας μου η πορτα μενει παντα ανοιχτη
Κι ας με λεηλατουνε, μενω παντοτε πιστη
Ευπροσδεκτες αγαπες και φιλιες και αναμνησεις
Αναποφευκτο συναισθημα που δε μπορεις να λησμονησεις
Κι αν αφηνεις εμενα στο χειλος του γκρεμου σου
Γινομαι ροη σ’αυτο το φως του γκριζου ποταμου σου
Το φεγγαρι αντανακλα και χανεται μες τη ζωη
Κυλαει στο αιμα, στη ψυχη σα το γλυκο κρασι
Μενεις στη σκεψη μου σαν εικονα μαγικη και αγια
Επανω στο τραπεζι δυο ποτηρια
Και μια κανατα αδεια...[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
