Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 To κτήμα
 
Σαν άσυλο ηρεμίας φαίνεται το κτήμα σου απο μακρυά
Απ΄τον πευκώνα πνεύμα δροσιάς φυσάει ισχυρής
Στην είσοδο καλοσωρίζουν φυλλώματα εξωτικά
Που με περίσσιο μύρο αναδίνουν συγκίνηση αναμονής

Θάμνοι αρωματικοί και πικροδάφνες σε υποκλίσεις αυλικές
Κρύβουν τον ηλιο απ’τα μισά σου σκαλοπάτια
Έρημο φαίνεται το σπίτι σου οι πόρτες σφαλιστές
Όμως την κίνηση δεν εμποδίζουν τα έμπειρα μεγάλα σου κρεββάτια

Πόσο εξαίσιο είναι να περιδιαβάζω τις αυλές σου
Κάμαρες ,βαθουλώματα,στοές ισκιαδερές,πυλώνες
Όλα τους,τελετή γαλήνης αυγινής του σήμερα,του χθές σου,
Το θέρος ή την Άνοιξη,αλλά και μέσα στους Χειμώνες

Στο βάθος ένα περιβολάκι,ανοίγεται σε ενάλιες αχτές
Σύσκια φυλλώματα ,θηριώδεις κερασιές λάμπουν απο καρπό
Καρποί χυμώδεις και στητοί που μοιάζουν μ’αναλαμπές
Έχουν πια ωριμάσει,τους ετοιμάζεις τάχα για γλυκό;

Συχνά στο θαύμα και στη λήθη της πρασινάδας σου αυτής
Τρέχω ν’αναπαυθώ,νέον αέρα ν’ανασάνω
Κι ότι μαζεύω πικρία κι απελπισία της ζωής
Πάω εκεί απ΄το μεθυστικό της άρωμα να γιάνω

Με πλήθος ηρεμία ,ακλόνητος σε κατάνυξη ξεσπώ
Κι ας ρέει πιο πέρα όλο απειλή το συντριβάνι,μέγας καταρράχτης
Με γοητεία κι ανήσυχη μανία λαχταρώ πότε τα φρούτα να γευτώ
Κι ας ειναι γύρω μου αψηλός κι απήδηχτος ο φράχτης

Μα σαν η νύχτα πέσει με χαμήλωμα των φώτων και μ’αστέρια
Με υποδέχεται η έπαυλη σου με χαρά παραλλαγμένη
Με χίλια νεύματα απ΄ τα χρυσά και δροσερά της χέρια
Μ’αγγέλματα καρδιάς που κάπου μες στο σπίτι σου χτυπώντας αναμένει





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Helene52
22-01-2008 @ 00:46
Καταπληκτικό με άπειρες εικόνες και πολύ ερωτικο
Την καλημέρα μου Ανδρέα ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Δήμητρα
22-01-2008 @ 01:05

Πολύ όμορφες εικόνες.
Μου θύμησες λίγο Καβάφη φίλε Ανδρέα...

Καλημέρα απο Αμμόχωστο.
Giasemi
22-01-2008 @ 01:38
::up.::
AndreasChristodoulou
22-01-2008 @ 02:15
Δημητρα κι εγω απο Αμμοχωστο καταγομαι αλλα μένω Λεμεσο.Απο πιο μερος της Αμμοχωστου είσαι;
Ναταλία...
22-01-2008 @ 02:22
Μα σαν η νύχτα πέσει με χαμήλωμα των φώτων και μ’αστέρια
Με υποδέχεται η έπαυλη σου με χαρά παραλλαγμένη
Με χίλια νεύματα απ΄ τα χρυσά και δροσερά της χέρια
Μ’αγγέλματα καρδιάς που κάπου μες στο σπίτι σου χτυπώντας αναμένει

πολύ όμορφες εικόνες ::up.:: ::up.:: ::yes.::
Spartinos
22-01-2008 @ 02:33
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΑΝΔΡΕΑ ::up.::
ΜΠΡΑΒΟ
Maria Olsen
22-01-2008 @ 03:55
Πολύ όμορφες εικόνες.
Eisai mastoras tis grafis kai perigrafis... San na mouna ki ego ekei...
Alla exo kati apories:
Κρύβουν τον ηλιο απ’τα μισά σου σκαλοπάτια giati einai misa;
Κι ας ρέει πιο πέρα όλο απειλή το συντριβάνι,μέγας καταρράχτης giati einai apeilitiko το συντριβάνι;
Kali sou sinexeia...
AndreasChristodoulou
22-01-2008 @ 04:05
Τα υπολοιπα σκαλοπατια τα πιάνει ο ηλιος
Με το απειλιτικο συντριβανι υπονοειται ο αλλος (ωραιος τυπος)που την γυροφερνει
Νασαι καλα Μαρια που διαβαζεις του στιχους μου και προσπαθεις να τους ερμηνευσεις
Και οι δικοι σου ειναι επισης εκπληχτικοι
Maria Olsen
22-01-2008 @ 04:09
Antapodido ::yes.::
Kala to skeftika oti einai psagmeno poiima, magkia sou ::up.::
AndreasChristodoulou
22-01-2008 @ 04:17
ολο το ποιημα μπορει να ειναι και αλληγορικο
dragoste
22-01-2008 @ 06:04
::yes.:: ::up.:: ::yes.:: Υπέροχη η γραφή σου!
elena351
22-01-2008 @ 07:36
Ypoklinomai poihta mou!!! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Αγνή
22-01-2008 @ 07:55
Καρποί χυμώδεις και στητοί που μοιάζουν μ’ αναλαμπές
Έχουν πια ωριμάσει,τους ετοιμάζεις τάχα για γλυκό;
Χαίρομαι που σε διαβάζω!!
ofilia
22-01-2008 @ 08:22
σε τουτο τον παραδεισο της γης να περπατησω εστω μια φορα, για μια φορα μοναχα κι ολης της ψυχης μου οι θυσαυροι να γινουν νερατζολέμονα στα κλαδιά των δεντρων σου. ::yes.::
artista_k
22-01-2008 @ 09:04
Παραμυθένιο! ::up.::
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
22-01-2008 @ 22:12
Με πλήθος ηρεμία ,ακλόνητος σε κατάνυξη ξεσπώ
Κι ας ρέει πιο πέρα όλο απειλή το συντριβάνι,μέγας καταρράχτης
Με γοητεία κι ανήσυχη μανία λαχταρώ πότε τα φρούτα να γευτώ
Κι ας ειναι γύρω μου αψηλός κι απήδηχτος ο φράχτης
::sneak.:: Καλή σου μέρα Ανδρέα ....το απαγορευμένο είναι πάντα πιο ....γλυκό ::whist.:: ::blush.::
λυγερή
22-01-2008 @ 22:39
Παραστατικός,γλαφυρός,υπομονετικός, αποδίδεις πιστά καιλυρικα μέσα πο τους στίχους σου εικόνες που σου μιλούν.

http://ligery.pblogs.gr

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο