| |
Κάποτε ήμουν παιδί στον κόσμο αυτό
Τις μέρες ξέπλενα να βρω το φως τους
Ατόφιο, καθαρό
Κι ύστερα έγειρα γλυκά, στης λήθης μου το στρώμα
Αποκοιμήθηκα και δόθηκα
Στο δρόμο της Σελήνης
Παραδόθηκα
Για χρόνια έγκλειστο το σώμα κι η ψυχή
Αδύναμο του έρεβους το σκότος ν' αποτάξει
της νύχτας το ασημένιο πέπλο να πετάξει
Σπαθιά το μυαλό μου ζωσμένο
Στης γης τον κλοιό μαγνητισμένο
Αλλού όμως πάντα,
Δοσμένο........
Υ.Γ.
Το σώμα κι η ψυχή
σ' αλληλένδετη μοίρα
στα χείλη μένει η αρμύρα
του αίματος πορφύρα..........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
