| |
[I][B]Θυμάμαι ακόμη τα τραγούδια
Που ξυπνούν
τη βαλτωμένη ψυχή μου [/B]
Εκείνα με φέρνουν κοντά σου κάθε τόσο
Μια χαραμάδα γης μου αρκεί για να αφουγκραστώ ξανά
Τους χτύπους της μοναξιάς σου
[B]Σε ξέρω πια καλά
Σε στερήθηκα για να σε καταλάβω καλύτερα
Σε πόνεσα για να νιώσω τον πόνο σου[/B]
Και τώρα που δεν μπορώ να σε αγγίξω
Τώρα σου στέλνω με τον άνεμο
Τις αναθεωρημένες μου σκέψεις
Που θα ανατρίχιαζαν και μένα ακόμη στη θέα τους…
[B]Έρωτας δυνατός πέρασε μέσα από το δωμάτιο
Για άλλη μια φορά
Χρόνος ταξιδευτής ορθογραφεί τις ανάσες μου[/B]
Σε ακούω να γελάς μέσα από τους ήχους της σιωπής
Σε ακούω να μιλάς σαν το τρεχούμενο νερό της νιότης
Που βιάστηκες να σκουπίσεις από πάνω σου
Λες και σε βάραινε σαν φορτίο
που λύγιζε τα γόνατά σου από πόνο…
[B]Μπλάβος ωκεανός
Έγινε η χαρά μου
Αστράφτουν δυο μάτια μακριά στον ορίζοντα
Κι εγώ πάλι απομακρύνομαι
Από το κέντρο της φυλακής μου…[/B]
Ίδιος ο δρόμος εδώ και χρόνια
Ίδια γεγονότα κοιτάζω πάντα στην οθόνη μου
Ίδια όνειρα θαμπώνουν το εγώ μου
Ελπίδες χτίζω πετραδάκι –πετραδάκι
Σε κάθε τόπο που πατώ
Στο χώμα που φιλώ
Και δάκρυα το ποτίζω…
[B]William ήσουν παιδί τότε
Όταν μονομαχούσες μ’ ένα αστέρι
Παιδί είσαι ακόμα
Τώρα που δίνεις τη μητέρα των μαχών
Για να με σώσεις….[/B]
Μόνο η έλλειψη
Είναι πάντα η ίδια
Τώρα που πλησιάζει ξανά ο καιρός
Για τις θύμησες
Τώρα που τα λησμονημένα θα γίνουν σημαντικά
Και όλα αυτά που οπισθοχώρησαν σε μια άνιση στιγμή
Θα γίνουν πρώτη γραμμή
Και θα πάρουν ξανά το όπλο να πολεμήσουν
Την ανασφάλειά τους
[B]Ένας φόνος ακόμη
Το σημερινό σου γραπτό William [/B]
Ένας φόνος ακόμη...
Για τα παλιά σου αδέξια
Που γρήγορα θα εξαφανίσεις
Με την τέχνη της εξουσίας
[B]Και το θύμα θα είσαι πάλι εσύ…
Εσύ που με σκότωσες κι απόψε [/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
