stixoi.info: Δίπλα στον έσπερο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Δίπλα στον έσπερο

[color=black][align=center][B]Δίπλα στον έσπερο, το ανήλιαγο φεγγάρι και κοιμάται
μες στις αγκάλες του ουρανού
νανούρισμα μιας πτώσης ,
ραθυμοπλέξιμο που εφηύραν μυστικά τα πεφταστέρια
Kι εγώ είμαι ξάγρυπνος φρουρός της ομορφιάς τους
εγώ πιστός ακροατής μιας μουσικής που ψάχνει ακόμα τα κλειδιά της

Τόσο ανέβηκα που μίσησα τα ύψη
τόσο βυθίστηκα, τόσο πολύ
που μοιάζει η γνώση με επιφάνεια της νιότης
και τη γυαλίζω τακτικά μη μου φθαρεί.

Τούτος ο χρόνος. . .
Πόσο μάταια διαβαίνει τα λεπτά του
πόσο αβίαστα χορταίνει τη διάρκεια
κι όμως ποτέ δεν βρήκε χώνεψη η αθανασία
λες και ο θάνατος είναι προνόμιο πολλών ακόμα ζώντων

Δίπλα στον έσπερο, λαγοκοιμάται τώρα πια κι ο λογισμός μου
-νέο φεγγάρι αυτόφωτο- κι είναι κοντά,
τόσο κοντά τα βήματα της σκέψης
που μες στο μάκρος της ζωής αν με μελάνι και χαρτί δεν τα χαράξεις
τότε φοβάμαι αληθινά πως θα χαθείς
ή θα σβηστείς με τον καιρό όπως κι εκείνα.

[/B][/align][align=right]Αθανασία Γ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Φαντασίας Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

Φαληρέας 25-01-2008 @ 06:04	::love.:: ::hug.:: ::love.::
nirbana 25-01-2008 @ 06:09	καταπληκτικό, Αθανασία... γεύση ματαιότητας και αδυναμίας... με συγκίνησε..
dragoste 25-01-2008 @ 06:10	::yes.:: Τ Ε Λ Ε Ι Ο ! ! !
balistreri 25-01-2008 @ 06:12	που;; στο μαγαζί με τον μοντελισμό;;;
ΛΕΩΝ53 25-01-2008 @ 06:38	......Τούτος ο χρόνος. . . Πόσο μάταια διαβαίνει τα λεπτά του πόσο αβίαστα χορταίνει τη διάρκεια κι όμως ποτέ δεν βρήκε χώνεψη η αθανασία λες και ο θάνατος είναι προνόμιο πολλών ακόμα ζώντων..... ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Αθανασία μου..... ::theos.::
anthrakoryxos 25-01-2008 @ 08:46	Ωραίος στίχος το: Τόσο ανέβηκα που μίσησα τα ύψη τόσο βυθίστηκα, τόσο πολύ που μοιάζει η γνώση με επιφάνεια της νιότης και τη γυαλίζω τακτικά μη μου φθαρεί.
elena351 25-01-2008 @ 09:13	Τούτος ο χρόνος. . . Πόσο μάταια διαβαίνει τα λεπτά του πόσο αβίαστα χορταίνει τη διάρκεια κι όμως ποτέ δεν βρήκε χώνεψη η αθανασία λες και ο θάνατος είναι προνόμιο πολλών ακόμα ζώντων ::theos.:: ::love.:: ::theos.::
Σκοτεινός ποιητής 25-01-2008 @ 10:36	Δεν σχολιάζω.Το αφήνω στην τελειότητά του να μας φωτίζει.
poetryf 25-01-2008 @ 11:49	Καλησπέρα στη στιχο-παρέα. Να είστε καλά και να δημιουργείτε γιατί το ξανάπαμε: Οι πωλητές του πνεύματος είναι πολλοί, οι κοινωνοί του όμως μετρημένοι. Καλό βράδυ! ::hug.::
ScarletSorrow 15-02-2008 @ 02:17	τ έ λ ε ι ο...! ::yes.::
Lame Duck 25-01-2009 @ 04:36	Τούτος ο χρόνος. . . Πόσο μάταια διαβαίνει τα λεπτά του πόσο αβίαστα χορταίνει τη διάρκεια κι όμως ποτέ δεν βρήκε χώνεψη η αθανασία λες και ο θάνατος είναι προνόμιο πολλών ακόμα ζώντων ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο