| |
| | Μια σακκούλα Θάματα |  | | | Όταν σταυρώνομαι, σε θυμάμαι | | |
Κάποτε είχα μια θρησκεία.
Την κουβαλούσα προσεκτικά τυλιγμένη, μέσα σ' ένα αδιάβροχο σακκουλάκι.
Την είχα πάντα μαζί μου, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται.
Όταν κοιμόμουν, την έβγαζα απ' το σακκουλάκι και την απίθωνα στο κομοδίνο, ανάμεσα στα τσιγάρα και το τασάκι.
Όταν τελείωναν τα τσιγάρα, έκοβα ένα μικρό κομμάτι της, το τύλιγα σε μια παλιά φωτογραφία και το κάπνιζα αμέριμνος, μέχρι που μπούχτιζα..
Ύστερα έκανα τον σταυρό μου και κοιμόμουν.
Το πρωί, αν δεν προλάβαινα να πιω καφέ, (πράγμα που συνέβαινε συχνά), έκοβα ένα κομματάκι, και το μασούλαγα στο δρόμο για τη δουλειά. Ύστερα την ξαναέβαζα προσεκτικά στο σακκουλάκι της, το σακκουλάκι στην τσέπη και έφευγα..
Κάποια απογεύματα, που ο γείτονας άκουγε σκυλάδικα πολύ δυνατά, πάλι το σακκουλάκι, δύο κομματάκια στ΄αυτιά και όλα καλά.
Ξέχναγα τα γυαλιά ηλίου καλοκαίρι στην παραλία;
Τα γνωστά..
Κάλλυμα για τα μάτια. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Κάποιο βράδυ λοιπόν, ρέστος απο τσιγάρα, κάνω την γνωστή κίνηση.
Παλιά φωτογραφία στο ένα χέρι, σακκουλάκι στο άλλο.
Με τρόμο διαπίστωσα, πως η θρησκεία είχε τελειώσει..
Αυτοί οι απατεώνες που είχαν δώσει το σακκουλάκι όταν ήμουν παιδί, μου είχαν πεί ότι δεν θα τελείωνε ποτέ.
Κι εγώ αμούστακο, που να ξέρω απο εγγυήσεις και τέτοια πράγματα.
Είχα πληρώσει ως όφειλα, σε ψυχονομίσματα και τους έβλεπα να απομακρύνονται, προς άγρα του επόμενου πελάτη.
Έκανα τον σταυρό μου πολλές φορές.
Πιάστηκε το χέρι μου σου λέω.
Κάθε τόσο έριχνα μια ματιά στο σακκουλάκι.
Τίποτα..
Τελικά το πήρα απόφαση..
Τα τελευταία χρόνια, τα τσιγάρα έχουν άλλη γεύση, έχω παλιές φωτογραφίες που δεν ξέρω τι να τις κάνω, όταν δεν πίνω καφέ νυστάζω, τα μάτια μου γίνονται σαν των Κινέζων όταν έχει ήλιο και γενικά ζω σε μια Κόλαση..
Έχω μια φοβερή ανασφάλεια, τα βράδυα δυσκολεύομαι να κοιμηθώ, δεν εμπιστεύομαι κανέναν, τρέμω και τον ίσκιο μου, με λίγα λόγια..
Κάποτε είχα μια θρησκεία.
Είχα μάθει να ζω μαζί της.
Ήταν δική μου κι εγώ δικός της.
Τώρα, [B]ζω[/B]...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αρρώστησα κι απόκαμα, σ΄ αυτό το συννεφόκαμα... | | | |
|
velico
26-01-2008 @ 11:12 | είναι ωραία στην κατάθλιψη
καθένας βρίσκει όσα πάντοτε ζητούσε
είναι ωραία στη κατάθλιψη
βρήκα και γω μια φυλακή για την καρδιά μου
που λεύτερη δεν άντεχε... | | Στίλβη
26-01-2008 @ 12:25 | είναι πολύ ωραίο αυτό που έγραψες γιατι είσαι ξεχωριστός!Να ξεχασεις,είναι η ευχή μου για σενα, πως όλα είναι μια προσπάθεια και να θυμάσαι πως έχεις τα πάντα αν το θες αλλα ποτέ τίποτα δεν θα σε έχει όσο κι αν το θέλει!να συνεχίσεις το γράψιμο, είναι μια ευχή για μένα! ::yes.:: | | Συννεφόκαμα
26-01-2008 @ 12:32 | Ευχαριστώ!
Δεν με εννοήσατε Κυρία Στίλβη!
Δεν πειράζει. | | tomas_to_tomari
26-01-2008 @ 12:43 | polu kalo.. | | Στίλβη
26-01-2008 @ 12:50 | δηλ!βοηθησε με!δεν είμαι κυρια στιλβη είμαι στίλβη! | | Maria Olsen
26-01-2008 @ 14:10 | Μπράβο σου, και μου άρεσε. Ο Μαρξ είπε ότι η θρησκεία είναι το όπιο των λαών, και είχε δίκιο νομίζω. Έτσι είναι η ζωή, θέλει πάλεμα, μαγκιά σου που την ζείς ελεύθερος! | | justawoman
26-01-2008 @ 14:26 | Ζωή χωρίς δεκανίκια ε?
Δυναμώνουν τα πόδια, δυναμώνει κι η ψυχή
Το θέμα είναι τι την κάνεις τόση δύναμη;
Ωραίος και παραστατικός ο τρόπος σου συννεφόκαμα | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
