| |
Θέλεις να ζήσουμε ένα παραμύθι?...είπε το παιδάκι στην Κατερίνα και χαμογελασε.
Απλωσε το χέρι του και περίμενε να του δώσει και εκείνη το δικό της
Η Κατερίνα έβλεπε για πρώτη φορά αυτό το παιδάκι
Αλλά κάτι στο χαμογελό του την έκανε να του δώσει κ εκείνη το χέρι της
Τότε το παιδάκι άνοιξε τα φτερά του και την πήγε σε ένα άγνωστο μέρος
που βρισκόταν στον ουρανό,ήταν πάνω απο τα σύννεφα και απο εκεί μπορούσες να δείς
όλο τον κόσμο.Είχε καταπράσινα λιβάδια και πολλά ψηλά δέντρα.Είχε ποτάμια με
γαλήνια κρυστάλινα νερά και ο ήχος από τα τιτιβίσματα των πουλιών ακούγονταν
τόσο γλυκά που νόμιζες πως τραγούδουσαν για εκείνους.Σου αρέσει εδω?
Είπε το παιδάκι στην Κατερίνα.Εκείνη με ένα νεύμα του απάντησε πως της αρέσει
αλλά είπε πως σε λίγο θα πρέπει να φύγει.Το παιδακι της είπε...για εσένα το
έφτιαξα αυτό το μέρος,για να σε αγαπώ από εδώ,μακριά από των ανθρώπων την κακία
και τις πράξεις απο συμφέρον του κόσμου.Η Κατερίνα σάστισε και δεν μιλούσε για
αρκετή ώρα.Μα πως με αγάπάς τόσο?είπε.Το παιδάκι απάντησε πως η Κατερινα
ήταν ότι ομορφοτερο είχε δεί και πως τον έκανε να αίσθάνεται για εκείνη
προτογνωρα και αληθινάσυναισθήματα.Η Κατερίνα του απάντησε..Εγώ όμως δεν ξέρω
αν μπορώ να σε αγαπήσω τόσο όσο εσύ.
Η καρδία μου δεν μπορεί να εμπιστευτεί εύκολα και έχει πληγές.
να,δες...του είπε.και του έδειξε την καρδιά της..η καρδιά της ήταν γεμάτη με
μεγάλες και θαθιές ουλές και σε κάποια σημεία υπήρχαν μικρά τσακίσματα...
Τότε το παιδάκι λυπήθηκε μα χαμογέλασε και είπε..η αγάπη μου θα προσπαθήσει
να γιατρέψει τις ουλές σου και να διώξει τα τσακίσματα πού έχει.Ποτέ δεν θα σου
κάνει καινούρια τσακίσματα και ουλές.Η Κατερίνα είπε...δεν ξέρω αν μπορώ να σε
εμπιστευτώ...Τότε το παιδάκι είπε πως για την αγάπη αξίζει να ρισκάρεις την
καρδιά σου.Και αν είναι αληθινή δεν θα χάσεις ποτέ από αυτήν.Να,δες την δική
μου καρδία.Είπε το παιδάκι.και της έδειξε την καρδιά του.Ήταν λές και είχε κοπεί
και είχε κολληθεί ξανά.Κάποια κομμάτια είχαν φύγει τελειώς και ήταν σαν να
κρέμοταν απο κάποια μίκρη εσοχή.Άλλα το χρώμα της ήταν κατακκόκινο,ήταν
πολύ ζωηρή και χτυπούσε τόσο δυνατά που ο ήχος της κάλυπτε το τιτίβισμα
των πουλιών και ακουγόταν σε όλον τον ουρανό,Για εσένα χτυπάει.Της είπε
και κάλυψε παλι την καρδιά του.Εδώ μπορείς να έρχεσαι όποτε θέλεις είπε
το παιδάκι στην Κατερίνα που βιαζόταν πλέον να φύγει.Θα σου δώσω να φτερά
μου,της είπε και όποτε κοιτάζεις τον ουρανό θα μπορείς να πετάς και να
έρχεσαι μέχρι εδώ.Εδώ θα με βρίσκεις πάντα και θα σε περιμένω.Να σου δίνω
αγάπη και να περνάμε μαζί τον καιρό μας σαν να είμαστε ένα.
Η Κατερίνα κούνησε προβληματισμένη το κεφάλι και είπε στο παιδάκι να την
κατεβάσει πίσω στο κόσμο.Έτσι και έγινε.μετά απο λίγο βρίσκονταν εκεί που
είχαν προτοσυναντηθεί.Η Κατερίνα χαμογέλασε στο παιδάκι,του έδώσε ένα φιλί στο
μάγουλο και τον χαιρέτησε.Το παιδάκι της είπε.μην ξεχνάς αυτό που σού είπα
όταν κοιτάξεις τον ουρανό θα πετάς πανώ απο τα σύννεφα και εγω εκεί θα σε
περιμένω και θα σε αγάπω με όλη μου την καρδιά.Ετσι το παιδάκι χαμογέλασε
και χάθηκε.Η Κατερίνα πήρε τον δρόμο για το σπίτι της.
Οι μέρες κυλούσαν για την Κατερίνα,μέσα στον κόσμο τον γήινο όπου ζούσε
με τις μικρές χαρές αλλά και τα προβλήματα,τις υποχρεώσεις και τις ανάγκες
των ανθρώπων.Όπου μια μέρα η Κατερίνα ήταν λυπημένη έψαχνε μία αγάπη να
της πάρει την λύπη αυτή.Τότε θυμήθηκε τα λόγια του παιδιού και κοίταξε προς
τον ουρανό.Ξάφνου φτέρα βγήκαν στους ώμους της και άρχισε να πετά.Μετά από
λίγη ώρα έφτασε στο μέρος όπου της είχε πει το παιδάκι,ψήλα στον ουρανό.Το
παιδάκι που ήταν λίγο πιο πέρα την είδε και έτρεξε αμέσως να την αγκαλιάσει
.της είπε..σε περίμενα..χαμογέλασε και της είπε πως την αγάπάει.Τα μάτια του
παιδίου έλαμπαν απο χαρά και το προσωπό του φώτιζε ένα μεγάλο χαμόγελο.Η Κατερινα
είπε πως σε αυτό το μέρος ένιωθε ηρεμία και γαλήνη και πως ήθελε να έρχεται
αρκετές φορές.Το παιδάκι ήταν ευτυχισμένο.Η Κατερίνα γυρνούσε στον κόσμο της
και κάθε μέρα κοιτάζοντας τον ουρανό πήγαινε στο παιδάκι και περνούσαν ώρες
μαζί.Έκαναν μπάνιο στα νερά των ποταμών και έτρεχαν στα καταπράσινα λιβάδια
καθόντουσαν κάτω απο από ένα δέντρο,απο τα πολλά που υπήρχαν και μιλούσαν ώρες
πολλές για τα ονειρά τους,για το μέλλον για τα πράγματα που τους είχαν συμβεί
πειράζονταν και έκαναν πλάκα,γελούσαν και ήταν σαν μία καρδιά που ήταν μέσα σε
δύο άτομα.Διάλεγαν πάντα να κάθονται κάτω απο ένα συγκεκριμένο δέντρο όταν
μιλούσαν.Το παιδάκι το έλεγε το δέντρο της αγάπης.Της Κατερίνας της άρεσε
το συγκεκριμένο γιατί το χρώμα από τους καρπους του,ήταν το αγαπημένο της.
Το παιδάκι έλεγε συνεχώς στην Κατερίνα.Σ αγαπάω με όλη μου την καρδιά.Εσυ?
Η Κατερίνα χαμογελούσε και απαντούσε πως δεν ξέρει ακόμα αλλα συμπαθεί πολύ
το παιδάκι γιατί την κάνει να νιώθει όμορφα.Ο χρόνος περνούσε και οι δυό τους
έβλεπαν το κόσμο απο ψηλά,έπαιζαν,γελούσαν,πειράζονταν και είχαν όλο το μέρος
δικό τους..Όταν κουράζονταν κάθονταν πάντα κάτω απο το δέντρο τους και συζητούσαν.
Το παιδάκι έλεγε ξανά και ξανά στην Κατερίνα..Σ αγαπάω με όλη μου την καρδιά.Εσυ?
Η Κατερίνα δεν του απαντούσε,ίσως επειδή δεν ήθελε η επείδη απλά τον συμπαθούσε
η επειδή ήθελε να κρατήσει πράγματα για τον ευατό της.Το παιδάκι της έλεγε πάντα
και της το έδειχνε.Της έλεγε..Σ αγαπάω με όλη μου την καρδιά.Εσυ?.Ίσως επειδή
είχε ανάγκη να ακούσει ένα σ αγαπώ απο τα χείλη της,αλλά και πάλι δεν παραπονιόταν
Ήταν μαζί της,και αυτό και μόνο τον γέμιζε χαρά.Σχεδόν όλη την μέρα ήταν παρέα
και οι δύο έκαναν μαζί πράγματα που δεν είχαν κάνει ξανά στον κόσμο τον γήινο
γιατί μάλλον θα ντρέπονταν να τα κάνουν.Απο τα γέλια τους πλημμύριζε όλος ο
ουρανός απο άκρη σε άκρη.Ακόμη και τα πουλιά όταν άπλωναν τα χέρια τους έρχονταν
και κάθονταν επάνω.Το παιδάκι διάλεγε κάθε μέρα για την Κατερίνα τα πιο όμορφα
λουλούδια.Την περίμενε και της τα έδινε όταν εκείνη ερχόταν στον ουρανό
Το παιδάκι ερωτεύοταν την Κατερίνα και δεν άντεχε μακρία της,ήθελε να είναι
για πάντα κοντά της.Η Κατερίνα ένιωσε να πιέζεται απο την αγάπη του παιδιού
και ήθελε για λίγο καιρό να κάτσει να σκεφτεί.Έτσι πέρασαν μέρες και η Κατερίνα
δεν κοίταξε στον ουρανό.Ξεχάστηκε στον κόσμο τον γήινο και συνήθισε την
καθημερινότητα της ζωής της.Μα τα συναισθήματα στο κόσμο τον γήινο δεν υπάρχουν
σχεδόν,ούτε η αγάπη,ούτε η αλήθεια.Η Κατερίνα το είδε αυτό και ένιωσε την ανάγκη
να κοιτάξει προς τον ουρανό και να πάει στο παιδάκι.Φτάνονταν στον ουρανό το
παιδάκι δεν ηταν να την περιμένει για να της προσφέρει λουλούδια όπως έκανε κάθε
φορά.Η Κατερίνα φοβήθηκε και έψαξε σε όλα τα μέρη που έπαιζαν παλιότερα.Μετά πήγε
στο δέντρο όπου κάθονταν και μιλούσαν.Στο δέντρο τους.Εκεί βρήκε το παιδάκι να
κρατάει ένα μπουκέτο απο όμορφα λουλούδια στα χέρια.Ήταν ασάλευτο.Η Κατερίνα
έπιασε το χέρι του και ήταν παγωμένο.Κοίταξε την καρδιά του και δεν χτυπούσε
πια.Παρατήρησε πως είχε κοπεί στα δύο η καρδιά του.Δεν άντεξε την απουσία της
Κατερίνας.Η Κατερίνα δάκρυσε.Κάτι ψέλλισε πάνω απο το προσκεφάλι του παιδιού και
γύρισε στον κόσμο τον γήινο.Ίσως να ψέλλισε.Σ αγαπώ με όλη μου την καρδιά...Πότε
δεν θα το ακούσει αυτό το παιδάκι.Η Κατερίνα από αυτόν τον κόσμο όταν κοιτάζει τον
ουρανό θα θυμάται μία αληθινή αγάπη,με όλη την καρδιά που της έδωσαν,ίσως και ένα
παραμυθι......................................................................................................................................
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
