| |
Τα μεσάνυχτα ξεκίνησε μια μεγάλη πομπή με αυλητρίδες να προπορεύονται μαζί με Ελληνίδες μοιρολογίστρες από τη Σικελία που ζούσαν σαν σκλάβες στη Ρώμη.
Σε μια άμαξα η σορός του Ερωδιού και του Πλίνιου μαζί ,που είχε ξεψυχήσει λίγες στιγμές μετά τον θάνατο του Ερωδιού.Πιο πίσω ,ακολουθούσαν η Πουλχερία με κομμένα σύριζα τα πανέμορφα μαύρα της μαλλιά, υποβασταζόμενη απο φίλες της και ακολούθως ο Δευκαλίωνας με τους άντρες του,με περασμένα τα ξύλινα ξίφη στη μέση τους.
Αριστερά και δεξιά της άμαξας τέσσερις Δέκαρχοι από κάθε πλευρά ,αντιπρόσωποι από κάθε Λεγεώνα της Ρώμης και επικεφαλής τους ένας γηραιός εκατόνταρχος .
Είχε δοθεί ρητή εντολή από τον ίδιο τον Καίσαρα, η κηδεία των γενναίων μαχητών να γίνει με τιμές όπως σε εξέχοντες Ρωμαίους πολίτες, ίσως για να εξευμενίσει τον λαό για τον άδικο χαμό τους,ίσως γιατί η γενναιότητα που τον χαρακτήριζε στις μάχες αλλά και θαύμαζε σε κάθε πολεμιστή, ώστε ν αποδοθούν τιμές έστω και μετα θάνατον. .
Μια δεύτερη άμαξα πιο πίσω ,μετέφερε τις σορούς των δύο Θεσσαλών που είχανε σκοτωθεί στην πλωτή εξέδρα, πλαισιωμένη κι αυτή με τέσσερις Δέκαρχους από κάθε πλευρά.
Όλοι τους με βήμα αργό και κάτω από τις επευφημίες χιλιάδων ανθρώπων που τους έραιναν σ όλη τη διαδρομή με λουλούδια, κατέληξαν σε μια από τις όχθες του Τίβερη ,εκεί όπου είχανε στηθεί δυο μεγάλοι σωροί από ξύλα πασπαλισμένα με ρετσίνι και μυρωδικά .
Σιγή επεκράτησε όταν τοποθετήθηκαν ανα δύο τα σώματα απάνω σε κάθε σωρό ξύλων. Μόνο ο ήχος από τις καρδιές που πάλλονταν,ακούγονταν εκείνες τις στιγμές.Κατόπιν δόθηκε στην Πουλχερία ένα κύπελλο με μελίκρατο*,που είχανε φροντίσει οι μοιρολογίστρες να προπαρασκευάσουν για την τελετή. Εκείνη το περιέχυσε με περισσή φροντίδα στα σώματα των νεκρών βάζοντας στο στόμα του καθ ενός τους από ένα νόμισμα,για τον βαρκάρη του Αχέροντα.Μετά , χαϊδεύοντας τα μαλλιά του αγαπημένου της Ερωδιού,ακούμπησε στο στήθος του το ξύλινο σπαθί του, καθώς και μια πλεξούδα από τα πανέμορφα μαλλιά της..
Ούτε ένα δάκρυ δεν κύλισε εκείνες τις ζοφερές στιγμές απ τα λαφίσια μάτια της,ούτε ένας αναστεναγμός ,λές και ζούσε ένα εφιάλτη που με το πρώτο φώς της μέρας θα λάκιζε μακριά της.
Κατόπιν ύψωσε τα χέρια προς τους ουρανούς, κρατώντας αποξεραμένα στάχυα και λουλούδια,σπονδή στον ψυχοπομπό Ερμή.Στην συνέχεια πλήθος μαυροντυμένων γυναικών,άρχισε ένα βουβό κυκλικό χορό ,σπάζοντας κανάτια με νερό μπροστά από τις σορούς των νεκρών.
Μάτια δάκρυσαν,καρδιές ράγισαν,όταν ακουστηκε από το στόμα των απελεύθερων θεσσαλών που απόμειναν η ιαχή,¨¨ΑΘΑΝΑΤΟΙ¨¨.Μαζί τους φώναξαν και οι Δέκαρχοι που στάλθηκαν σαν τιμητικό άγημα,χτυπώντας συγχρόνως με τα ξίφη τους τις τετράγωνες ασπίδες τους.
Το πλήθος λές κι αφυπνίστηκε από λήθαργο,άρχισε να φωνάζει ρυθμικά ΔΕ-ΚΑ-ΡΧΟΣ,ξεσηκώνοντας ακόμα και τις ιερές χήνες, ακοίμητους φύλακες της Ρώμης.
Στη συνέχεια ο εκατόνταρχος παράδωσε ένα αναμμένο δαυλό στην Πουλχερία κι άλλον ένα στον Δευκαλίωνα, για να προχωρήσουν προς το επόμενο βήμα,..το άναμμα της πυράς.Τα βούκινα ήχησαν παρατεταμένα, καθώς οι πρώτες φλόγες υψώθηκαν από την βάση των δύο σωρών προς τα ουράνια.
marakos
συνεχίζεται
Μελίκρατο* μίγμα μέλι,γάλα και κρασί
προηγούμενο επεισόδιο
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=66527
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
