Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271253 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ξύλινη θωριά
 
Ήτανε τότε που Αύγουστο
έβρεχε πλάνες δύστροπες
και ένα χορό από αστραπές.
Ήταν τότε που γδύσαμε
τα μάτια σου απ' τις μπογιές
λες και έγιναν όλα εχθές.
Ήταν εκείνες οι άνοστες
θωριές ντυμένες στο μελί,
σαν ένα ψεύτικο χαλί

Τα μάτια σου ήταν ξύλινα
έδερναν όλους τους δειλούς, κι ύστερα έστηναν χορούς,
Τα μάτια σου ήταν ξύλινα
Ρηχά λιμάνια πήλινα
που λιμενίζανε φτωχούς, μα που να φτάσει εκεί ο νους.

Τα μάτια σου ήταν ξύλινα
που ανεμίζανε καημούς και δύο αναστεναγμούς,
μα τώρα είναι πύρινα,
φτύνουν φωτιές και στους καπνούς, καίγομαι εγώ και δε μ' ακούς.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Yanni…πάρα πολύ ωραίοι στίχοι.... όμως... άσε κι εσύ το «δαίμονα» να βγάλει τις φωτιές του...(το παρακάτω το ξέρεις... ; )...και που θα πάει ??? Θα τον νικήσουμε κάποια στιγμή....θα «αυτοπυρποληθεί»...για την ακρίβεια....Φιλάκια....Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
....σε αυτό το "θα τον νικήσουμε" εύχμοα νη μην προστεθεί κάποτε και ο "ήλιος" γιατί θα αναστατωθώ. :) Ψιτ; Φιλενάδα; Τους δαίμονες μου, τους συγχωρώ και ας έχω μπόλικα εγκαύματα. Φιλί Yianni
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Μην ανησυχείς... και μην αναστατώνεσαι...δεν θα προστεθεί ο ήλιος...το σκοτάδι (σε μια άλλη έκδοση...δική μου ίσως ναι...) αλλά το συγκεκριμένο όχι !!! Ωραίο αυτό με τους δαίμονες και θα συμφωνήσω μαζί σου...Φιλιά...Millie

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο