| |
[align=center]Μέχρι ο κόμπος στο λαιμό να μαλακώσει
μέχρι το κλάμα μου που πάγωσε να λιώσει
μέχρι ο πόνος απ’ το χρόνο ν’ αραιώσει
περιμένω…
κάνω χατίρια στον εαυτό μου μαζεμένα
υπερβολές, ρούχα, ταξίδια απωθημένα
και περιμένω
δεν ψάχνω άλλους
θέλω χρόνο
φτιάχνω χώρο
για ό ,τι καινούργιο, που θα το δεχτώ σαν δώρο
κλαίω όταν θέλω
δίχως να πιέζω
κανάλι ανοίγω με τα δάκρυα να ξεσπάω
φέρτε μου δάκρυα να λιώσει όλος ο πόνος
που έγινε πέτρα στην καρδιά
και με πιέζει δυνατά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
