ψιτ-ψιτ
09-02-2008 @ 00:18 | μ' αρεσει | |
ΛΙΑ
09-02-2008 @ 00:21 | πάρα πολύ ωραίο... | |
angelaki*
09-02-2008 @ 00:26 | Πρωτότυπο!!! ::up.:: | |
Γιώργος_Κ
09-02-2008 @ 00:31 | Γεια σου Περσεφόνη! ::xmas.:: Η καρέκλα του σκηνοθέτη δεν κατάλαβα τι ρόλο παίζει στο σκηνικό σου!
Καλημέρα! | |
AlexSAI
09-02-2008 @ 00:42 | ::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | |
Αστρόκηπος
09-02-2008 @ 01:57 | Απίστευτη σύνδεση των εγκόσμιων
με τα απόκοσμα..
Κι όλα αυτά με φόντο το Αττικό σκηνικό..
ανοιχτή βρύση κινδύνων,πληγών και καταστροφών.
Ορατών και αοράτων..
Όσο για τα αγέννητα βρέφη,
αν ισχύει το όραμα του Γέροντα Παΐσιου(αγίασε στο Αγ.Όρος),
δεν απέχει και πολύ απ' αυτό που τόσο εύστοχα προσδιόρισες όσον αφορά την κατάληξή τους..
την καλημέρα μου | |
ΝΙΚΟΣ P
09-02-2008 @ 02:19 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Ναταλία...
09-02-2008 @ 02:56 | ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
Helene52
09-02-2008 @ 06:15 | Πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
09-02-2008 @ 06:15 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |
Maria Olsen
09-02-2008 @ 08:14 | τα μάτια σου
κάτι τρομερό
κρύβει ο τρόπος σου
σα να χορεύεις απόκοσμα
σε νούφαρα που κρατώ
με τη σκέψη μου
σε κοιτάζω να φεύγεις
ανήμπορος…
Για αυτό δεν σου μιλάω πολύ
Μ άρεσε άλλα δεν κατάλαβα...
Δεν της μιλάει πολύ από φόβο; | |
isidora
09-02-2008 @ 09:30 |
Maria Olsen: Πιστεύω ότι οι μεγάλοι έρωτες πιο πολύ ορίζονται από τις σιωπές και λιγότερο από τα λόγια, άλλωστε και ο χώρος του ιερού, του άρρητου από σιωπές συντίθεται.. Αυτό γίνεται πολύ πιο έντονο όταν η αμφιβολία των ερωτευμένων δεν θέλει να ρισκάρει τα συναισθήματα όταν αυτά ακροβολίζονται σε μια αμφιταλαντευόμενη κόψη του ξυραφιού και είναι πολύ συχνές οι στιγμές που κανείς δεν ξέρει ούτε τι θέλει ακριβώς, ούτε που βρίσκεται, μόνο φοβάται πολύ και πιο πολύ φοβάται το ίδιο του τον εαυτό τα ερωτήματα που εκκρεμούν πάνω από την ταυτότητά του..καλό σου βράδυ ::hug.:: | |
Maria Olsen
09-02-2008 @ 09:37 | Mε φώτισες...
Δεν κάνω πλάκα, το εννοώ, με φώτισες!
Δεν το χα σκεφτεί...
Επίσης καλό βράδι! ::hug.:: | |
kleisto parathyro
13-02-2008 @ 22:03 | και βέβαια
να παίζω σκάκι
με το χρόνο των σιωπών μας
Για μιά παρτίδα που την έχουμε εκ των προτέρων χαμένη.
«Ανάμεσα στον Βέγα τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ υπάρχει μια θέση του ουρανού, εκεί θα πάω σαν γίνω σκόνη αστρική για 'κει σας κλείνω ραντεβού.» | |
 |
