MARGARITA
09-02-2008 @ 10:14 | Γεια σου αγαπημένη μου....
θα έρθουν λύπες και χαρές
και πάλι από τα ίδια
μα ένα έχω να σου πω
πως δεν πεθαίνει η ελπίδα ::hug.:: ::kiss.:: | |
Helene52
09-02-2008 @ 10:25 | Με την Μαργαρίτα και εγώ ::yes.:: ::hug.:: | |
Clockwοrk Plum
09-02-2008 @ 12:38 | Ενδιαφέρον η φόρμα...
Όμορφο! ::love.:: | |
TAS
09-02-2008 @ 14:56 | χωρίς αγάπη...ο γκρεμός... | |
jaxlarus
02-06-2008 @ 05:17 | Ως λογοτέχνημα είναι υπέροχο. Και συνάμα αβάσταχτο.
Προφανώς για να το 'χεις γεννήσει, το 'χεις εγκυμονήσει. Κι αυτό το νοιάζομαι σαν σπλάχνο απ' το κορμί μου.
Κάποτε έγραψες σ' ένα φίλο που ::whist.:: σφύριζε αδιάφορα πως έσπευδες σ' ένα σκουπιδοτενεκέ να περιμαζέψεις ό,τι απέμεινε απ' τη ζωή του - ύστερα το άλλαξες σε 'σου', δεκτόν. Και τον ρωτούσες: ΕΣΥ;
Εκείνος ο φίλος, δεν πετάει πια τίποτα στο σκουπιδοτενεκέ, γιατί συνειδητοποίησε πως κανένα ρετάλι έστω της ζωής δεν είναι ανακυκλώσιμο. Δεν είναι ανταλλάξιμο. Και κυρίως δεν είναι αναπληρώσιμο.
Εκείνος ο φίλος αποφεύγει όσο μπορεί τη χρήση της δυνητικής, της υποθετικής και προπάντων της ευκτικής - "θα ζούσαμε". Επιδιώκει να ΖΕΙ. Έστω και στον ενικό. Κυρίως στον ενικό.
Δεν ξέρει αν θα περπατήσει ξανά την αγάπη. Παρόλα τάυτα, περπατάει.
Δεν του λείπεις, γιατί είσαι μέσα του.
Και σ' αγαπάει. Ακόμα. Πάντα.
ΧxX | |
monajia
25-10-2009 @ 09:33 | ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
 |
