Κληρονόμησα μια καθαρή σκέψη , για να σε ανταμώνω τα βράδια , όταν θολώνει το τοπίο στο δωμάτιο . Η μόνη προίκα η στιγμή που μόλις πέρασε και κάτι παλιά χαρτονομίσματα απο μια αλλοτινή εποχή....
[I]Όλα τα χρόνια μου που φύλαξα για σένα
Και μια αγάπη πεταμένη στο συρτάρι
Μοιάζουν με όνειρα χωρίς να έχουν τέρμα
Δε ξημερώνουν και ποτέ δεν κάνουν χάρη
Όλα τα κύματα που ηρέμησα για σένα
Σε μια θάλασσα σταχτί και λαδωμένη
Από τα ψέματα που χώνεψα στο πέρνα
Και δεν υπάρχει πια φουρτούνα να ‘ναι ξένη [/I]
[B][I]Tαξίδεψε μ’ εκείνα που δε βρήκα
Παγίδεψε αυτά τα γεγονότα
Ταξίδεψε η μόνη μου η προίκα
Αυτή η πρώτη μαγική σου νότα
Ταξίδεψε με τούτη την αγρύπνια
Ξενύχτησε να γίνουν όλα πρώτα
Μα σμίλεψε ετούτη τη συνήθεια
Αγρίεψε μ’ αυτό τον ενεστώτα [/I][/B]
[I]Όλα τα χρόνια μου που έχασα για σένα
Ένας αγώνας και μια αιματηρή μου πάλη
Και η μελάνι από τη χρυσή μου πένα
γράφει πια μόνη της ελπίδες στο ταβάνι
Όλα τα ρήματα δεν έχουν καταλήξεις
Σ’ ένα παράπονο μιλούν στα περασμένα
Κι όλα τα θύματα από τις αποκρύψεις
Δεν έχουν νόημα να μοιάζουνε σαν ένα [/I]
