Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ο Αρχάγγελος
 στον Ορφέα
 
Σε συνάντησα στη γωνιά του χρόνου
Καθισμένη στη πέτρα
Προσμένοντας να ανοίξει
ο Αρχάγγελος την αυλαία

Περίμενα και περίμενα…
Δεν ξέρω τι
Ένιωθα μια γαλήνη και ταυτόχρονα αγωνία,
όπως οι μελλοθάνατοι
όταν έχουν συμβιβαστεί με τη μοίρα τους…
Ωστόσο δεν ήξερα τι ακριβώς περίμενα

Τη λυτρωτική κλαγγή του ξίφους
Την αχαλίνωτη έλευση του μυστικού Πηγάσου
Ή μήπως το αινιγματικό μειδίαμα της Λάχεσης
στην παραφορά του οδυρμού

Οι σκιές πετάριζαν δίπλα μου,
όπως σε εκείνο το παγωμένο τοπίο του Οδυσσέα
που οι νυχτερίδες συνωστίζονταν
για να γευτούν το αίμα από το ζώο της θυσίας
Κοίταζα γύρω
για να δω το σφάγιο
Και φοβόμουν… φοβόμουν

Κάποτε είδα κάτι σαν φως ...
Το κατάλαβα από τα πουλιά
που με κοίταξαν με οίκτο

Ο Αρχάγγελος ήσουν εσύ
Ήσουν δίπλα μου από πάντα
- δεν σε είχα προσέξει-
φορούσες στα μάτια εκείνο το μενεξελί χρώμα
που τόσο μ΄ αρέσει,
αυτό που σέρνει όλα τα παράπονα της μέρας
στη λαύρα του δειλινού…

Άπλωσα το χέρι μου για να σ΄ αγγίξω,
αλλά μου ξέφευγες
σαν οπτασία και σαν ατμός
‘Οι Αρχάγγελοι δεν φεύγουν’, σου είπα ,
‘μηδέ καν οι Άγγελοι…’

‘Εγώ δεν είμαι Αρχάγγελος’,
μου απάντησες,
‘Εγώ είμαι της μοίρας ο τροχός
Το θρόισμα της πεταλούδας
στα ανοιγμένα πέταλα
Ο πικρός πυρήνας του βράχου
Η συμφωνία των συντελεσμένων
και αυτών που πρόκειται να συμβούν
Ο εσώτερος βόμβος των ηφαιστείων

‘Αυτές είναι εικόνες από τη Νέκυια’,
Ψέλλισα,
‘Εικόνες από τη Νέκυια…’
και τα μάτια μου τρεμόπαιξαν κάπως…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

μίλα μου σαν τη βροχή ... είμαι παιδί και μαθαίνω
 
isidora
14-02-2008 @ 00:17
Επειδή στην προηγούμενη ανάρτηση έλειπε ο τίτλος δεν μπόρεσα να ανοίξω τη σελίδα, ούτε να δω κανένα σχόλιο και δεν κατάλαβα πως υπήρξαν και ορισμένες αναγνώσεις
velico
14-02-2008 @ 00:37
::yes.::
arxagelos
14-02-2008 @ 01:11
πολυ καλο....και στο λεει ο ιδιος ο αρχαγγελος.... ::love.:: ::love.:: ::love.::
seizeTHEday
14-02-2008 @ 01:27
Ισιδώρα αν πατήσεις το νικ σου δίπλα στην ημερομηνία καταχώρησεις ( δηλαδή στο isidora © 14-02-2008 @ 10:14) τότε θα μπορέσεις να μπεις να διαβάσεις τα σχόλια που σου έγιναν στην ίδια καταχώρηση.

Πολύ καλό, την Καλημέρα μου!
::rol.::
Helene52
14-02-2008 @ 03:14
Πάρα πολύ ωραίο ::up.:: ::yes.:: ::up.::
elena351
14-02-2008 @ 03:35
::yes.:: ::up.:: ::yes.::
Ναταλία...
14-02-2008 @ 04:05
Εγώ είμαι της μοίρας ο τροχός
Το θρόισμα της πεταλούδας
στα ανοιγμένα πέταλα
Ο πικρός πυρήνας του βράχου
Η συμφωνία των συντελεσμένων
και αυτών που πρόκειται να συμβούν
Ο εσώτερος βόμβος των ηφαιστείων
υπέροχο ::yes.:: ::up.:: ::love.::
AlexSAI
14-02-2008 @ 07:32
::up.:: ::yes.:: ::up.::
Aris4
14-02-2008 @ 07:38
Ειχες δεν ειχες , με τρομαξες , μερα που 'ναι !!! ::razz2.::

Πολυ , μα πολυ ωραιο !!! ::love.:: ::smile.::
iptamenos_gatos
14-02-2008 @ 12:57
μαρεσε ισιδωρα μου
ωραια δουλεια
Ορφέας Ευ.
14-02-2008 @ 13:03
Έκαμα κάτι παράξενο: ερωτεύτηκα για πρώτη φορά...

Όσο περιμένω το Χρόνο να σου ράψει το νυφικό, εκείνος άλλα ράμματα έχει για τη γούνα μας: έρχεται σαν τυμπανιστής που οι ήχοι του δεν είναι άυλοι, αλλά κανείς δεν τους βλέπει να σπαρταρούν και να χάνονται στη σκόνη για να ταξιδεύουν στο αυτονόητο ...
Ορφέας Ευ.
14-02-2008 @ 13:09

Σκεφτόμαστε συνεχώς τους νεκρούς.
Και αν μια μέρα ο έρωτας
Χάσει την ακροαματικότητά του
Κατά τι
Τύψεις και ραθυμία κατρακυλούν
Σε μια ασύλληπτη διάσταση του μυαλού.
Οι πιο ζωντανοί σε τούτο τον κόσμο
Είναι οι νεκροί και ο έρωτας
Maria Olsen
14-02-2008 @ 13:31
Kι εμένα πολύ μου άρεσε ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο