ΑΙΟΛΟΣ
14-02-2008 @ 00:44 | Πλάι μου…. ένα ποίημα ξεψυχάει….
Και σε μένα Μαργαρίτα μου..
Καλή σου μέρα..
::smile.:: | |
velico
14-02-2008 @ 00:49 | Θα σε ποτίζω μέχρι να ανθίσεις. Θα σ ανάβω κερί, να μην φοβάσαι.
Καλή σου μέρα και από μένα Μαργαρίτα... | |
Ektoras_ath
14-02-2008 @ 01:02 | Υπεροχο Μαργαριτα μου! ::hug.:: | |
seizeTHEday
14-02-2008 @ 01:05 | ::hug.::
Υπέροχη Μαργαριταρένια μου καλή σου μέρα!
::love.:: | |
Δήμητρα
14-02-2008 @ 01:07 | Πλάι σου τίποτα δεν ξεψυχάει... ::love.:: | |
Α.Ε. ΕΠΕ
14-02-2008 @ 01:27 | Πάρε κι από μένα μερικές κατσαρίδες:
::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.::
Γιατί έτσι! | |
arxagelos
14-02-2008 @ 01:31 | αντε βρε Μαργαριτα μου.....με τσακισες.... ::hug.:: πανεμορφο ::hug.:: | |
jenny
14-02-2008 @ 01:42 | Η Πυθία ερμηνεύει. Φυλάξου απ τις λιθιές.
Πλάι μου…. ένα ποίημα ξεψυχάει….
foveri ikona.ta filia mu | |
marakos1948
14-02-2008 @ 01:46 | παρ ότι το Φωτεινακι μου είναι δυο μέρες στο κρεβάτι απο ισχυαλγία,βρήκα λίγο χρόνο να το διαβάσω και μου άρεσε ::hug.:: ::love.:: την αγάπη μας | |
swordfish
14-02-2008 @ 01:59 | Πολύ καλό! | |
Ναταλία...
14-02-2008 @ 04:17 | Στο χώμα κείτομαι κι ασφυκτιώ.
Μια ιερή αλήθεια λέει, πως από χώμα έγινες ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Άθη Λ.
14-02-2008 @ 04:21 | Μαργαρίταρένια μου, δεν ξέρεις πόσο με άγγιξε η δύναμη και ο συναισθηματισμός που κρύβει μέσα του αυτό σου το ποίημα.. τα σέβη μου ::rol.:: | |
justawoman
14-02-2008 @ 05:06 | Βάλσαμο...
::love.:: | |
isidora
14-02-2008 @ 07:11 | Πλάι μου…. ένα ποίημα ξεψυχάει…. ::hug.::
οριακό!!! | |
nirbana
14-02-2008 @ 08:02 | λιτό και περιεκτικό ..
ζωντανό ..νιώθω κι εγώ να πνίγομαι.. | |
ΣΟΦΙΑ(21)
14-02-2008 @ 09:29 | μα τι ομορφο...πραγματικα υπεροχο!!! | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
14-02-2008 @ 09:58 | Και εγώ Χώμα.
Σ' αγαπάω τρελή μου μάνα μάγισσα.
::hug.:: | |
TAS
14-02-2008 @ 11:17 | Μελοποίησες της συνείδησης τα λόγια.. | |
Grisio
15-02-2008 @ 00:24 | Οι δυο πρώτες στροφές λένε ότι έγινε κάτι τόσο συνταρακτικό που όλοι φοβηθήκανε;
Ο Λόγος (με Κεφαλαίο) προσπαθεί με λόγια να κλείσει τα μάτια που έχουν δει;;;
και όμως ο νους δεν βγάζει άκρη;;;
σε ικετεύω, σώσε με= πες μου την αλήθεια;;;
Ερώτηση: είναι το χώμα η αρχή και το τέλος;
Το τραγούδι της ζωής (της ενάρετης);;; εδώ όμως δεν καταλαβαίνω ποιός ορίζει τι είναι συνείδηση;... κάθε κοινωνία έχει διαφορετικούς ορισμούς... πια από όλες έχει δίκαιο;;;
Η ψυχή αργοπεθαίνει... όταν την ανοίγουμε και την κλείνουμε συνεχώς... και όσο πιο δυνατά χτυπάμε το μάνταλο τόσο πιο γρήγορα χαλάει... Η τελευταία ελπίδα είναι το θάψιμο στον λάκκο;;; επικίνδυνο αυτό... γιατί ναι μεν το χώμα ξαναδίνει ζωή μα αν δεν είναι καλό βγάζει και αγριόχορτα... θέλει δηλαδή πολύ περιποίηση...
το κερί για το φως της αλήθειας;;;
αναγέννηση λοιπόν... θάνατος και ανάσταση!!! «Renaissance» έπρεπε να το ονομάσεις
::smile.:: | |
 |
