| |
Ξεκίνησε μικρή τον έρωτα στα χέρια του να νιώσει
Αγάπησε πολύ το λάθος που θέλησε ελπίδες να της δώσει.
Κοντά του έζησε στιγμές γεμάτες πάθος
Ώσπου φοβήθηκε, κατάλαβε πως όλα αυτά είναι ένα λάθος.
Γκρεμίστηκε η αγάπη σαν ντόμινο, σα χάρτινος πύργος
Γκρεμίστηκαν μαζί και όνειρα λαμπρά σαν σ` ένα ρίγος.
Απόμεινε εκεί μονάχη, σαστισμένη
Στις σκέψεις «πως είναι δυνατόν αυτό να μου συμβαίνει».
Όταν μας φεύγει η αγάπη και πεθαίνει
Τότε θυμάμαι την Στεφανία προδομένη
Όταν γκρεμίζονται το όνειρα με βρόντο
Τότε θυμάμαι την Στεφανία σ`άδειο φόντο
Όταν ο χρόνος που περνάει μας στοιχειώνει
Τότε παράπονα η σκέψη μου φορτώνει.
Πάει καιρός που τον έχασε μ` ακόμα ελπίζει
Νύχτες τρελές περνάει, μα τις βρίζει.
Εκδίκηση μέσα απ` την ζήλια του γυρεύει
Σε ξένες και κρύες αγκαλιές τώρα πια αλητεύει
Ξεκίνησε μικρή τον έρωτα στα χέρια του να νιώσει
Για κοίταξε την τώρα και πες μου, θα «ενδώσει»;
Νύχτες τρελές περνάει μα τις βρίζει
Νύχτες λειψές, που ψεύτικες αγάπες θα θερίζει.
Όταν μας φεύγει η αγάπη και πεθαίνει
Τότε θυμάμαι την Στεφανία προδομένη
Όταν γκρεμίζονται το όνειρα με βρόντο
Τότε θυμάμαι την Στεφανία σ`άδειο φόντο
Όταν ο χρόνος που περνάει μας στοιχειώνει
Τότε παράπονα η σκέψη μου φορτώνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
