stixoi.info: Αιώνια συνεύρεση

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Αιώνια συνεύρεση

Ακούγοντας τους ήχους της σιωπής...

Ι. ΟΡΦΕΑΣ
Έκαμα κάτι παράξενο για την ηλικία μου:
ερωτεύτηκα για πρώτη φορά.
Το ένιωσα απ’ τα σκέλη μου που σπρώχνουν το πέος μου
μέχρι το άπειρο άβατο του αιδοίου σου
προεκτείνοντας με καημό και με πάθος τη σκέψη μου.

Ι. ΙΣΙΔΩΡΑ
Και μένα μου συνέβη κάτι επίσης παράξενο:
πρώτη μου φορά ένιωσα να διαπερνά
κάποιος ολόκληρη την ύπαρξή μου
τόσο βαθιά και τόσο απόλυτα
που πια δεν με ξεχωρίζω από σένα
σε αισθάνομαι σαν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος
που περιστρέφεται στο Σύμπαν,
σε άγνωστή μου τροχιά…
Κινείται σε μια κίνηση ελλειπτική,
σπειρωειδή, περιστροφική,
όμως κινείται,
όπως εκείνη η πλακέτα με το ανθρώπινο ζευγάρι
που εκτόξευσε στο διάστημα η ΝΑΣΑ
Έρμαιο για τους εξωγήινους,
-καταδικασμένο-
στην αιώνια συνεύρεση

ΙΙ. ΟΡΦΕΑΣ
Όσο περιμένω το Χρόνο να σου ράψει το νυφικό,
εκείνος άλλα ράμματα έχει για τη γούνα του καθενός μας:
έρχεται σαν τυμπανιστής που οι ήχοι του δεν είναι άυλοι,
αλλά κανείς δεν τους βλέπει να σπαρταρούν
και να χάνονται στη σκόνη για να ταξιδεύουν στο αυτονόητο

ΙΙ. ΙΣΙΔΩΡΑ
Τον άκουσα και εγώ τον μικρό τυμπανιστή
Περπάταγε ρυθμικά και μού ‘λεγε
«Δεν έχω δώρα εγώ
πα-ρα παμ -παμ παμ
ρά παμ παμ παμ
ρά παμ παμ παμ
μα θα σου παίξω, αν θέλεις, τύμπανο»

άκου τους ήχους, κλείσε τα μάτια
και τραγούδησε μαζί του

Είναι καλό παιδί, είναι φίλος μου,
μου κρατά το ρυθμό στο βήμα
και μου λέει να περπατώ όρθια
και να βαδίζω ρυθμικά
κοιτώντας μακριά

Μα εγώ θέλω να βαστώ το δικό σου χέρι
και να σε κοιτώ στα μάτια
όταν θα διαβώ τη Μεγάλη Πύλη

ΙΙΙ. ΟΡΦΕΑΣ
Σκεφτόμαστε συνεχώς τους νεκρούς.
Και αν μια μέρα ο έρωτας
Χάσει την ακροαματικότητά του
Κατά τι
Τύψεις και ραθυμία κατρακυλούν
Σε μια ασύλληπτη διάσταση του μυαλού.
Οι πιο ζωντανοί σε τούτο τον κόσμο
Είναι οι νεκροί και ο έρωτας

ΙΙΙ. ΙΣΙΔΩΡΑ
Σκεφτόμαστε συνεχώς τους νεκρούς.
Από τα προκατακλυσμιαία χάσματα
του Χρόνου ξεφεύγει
το απολιθωμένο δάσος
Ένα έντομο που εγκλωβίστηκε
σε ένα κεχριμπάρι
αποτυπώνοντας την αγωνία του
προς την φυγή
Και η ψυχή μου που σε φωνάζει…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

μίλα μου σαν τη βροχή ... είμαι παιδί και μαθαίνω

Maria Olsen 15-02-2008 @ 07:33	Πάρα πολύ καλό. ::up.:: Θα μας πείς επιτέλους ποιά είναι η ΙΣΙΔΩΡΑ και ο ΟΡΦΕΑΣ;
AlexSAI 15-02-2008 @ 07:34	::yes.:: ::yes.:: ::up.::
isidora 15-02-2008 @ 07:36	Είναι η Ισιδώρα και ο Ορφέας
anthrakoryxos 15-02-2008 @ 07:49	Με την Ισιδώρα Σκεφτόμαστε συνεχώς τους νεκρούς. Από τα προκατακλυσμιαία χάσματα του Χρόνου ξεφεύγει το απολιθωμένο δάσος Ένα έντομο που εγκλωβίστηκε σε ένα κεχριμπάρι αποτυπώνοντας την αγωνία του προς την φυγή Και η ψυχή μου που σε φωνάζει… Και λίγο με τον Ορφέα Οι πιο ζωντανοί σε τούτο τον κόσμο Είναι οι νεκροί και ο έρωτας
TAS 15-02-2008 @ 07:59	σε αισθάνομαι σαν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος που περιστρέφεται στο Σύμπαν τους άκουσα τους ήχους της σιωπής..
ΝΙΚΟΣ P 15-02-2008 @ 09:50	::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Helene52 15-02-2008 @ 10:55	Μου αρέσει πάντα να σε διαβάζω ... Γράφεις πολύ ωραία ::up.:: ::yes.:: ::up.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 16-02-2008 @ 04:23	::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
kleisto parathyro 17-02-2008 @ 14:09	Όταν θα βρεθείς... Όπου κι άν βρεθείς..... Όποτε κιάν ακούσεις... Θα ακούσεις να σε σκέφτομαι. .....Κι ο Θάνατος θάναι τόσο κοντά μου! ::yes.:: ::up.::
uraniace 18-02-2008 @ 06:05	::up.:: ::up.::
ΝΙΚΟΣ P 23-02-2008 @ 03:30	::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο