| |
| | The hunter |  | | |
[I][B][align=center]THE HUNTER
Οι φίλοι μου παντρεύονται, μα δεν πατάω σε γάμο
μονάχα στις κηδείες τους, θα σύρω για να πάω
πείτε το ίσως ζήλoτα, είτε βαθιά κατάρα
τον άνθρωπο που αγάπησα, νεκρό να τον κοιτάω
τι σημασία έχει πια κι αν ειν’ ο αδερφός μου
είτε καμιά εξαδέλφη μου, που ‘ταν μοναχοκόρη
τι σημασία έχει κι αν η αγάπη μου η ίδια
έπεφτε σ’ ένα λήθαργο, σε κάποιο μακροχώρι
αφού δε θα την έβλεπα στο δρόμο, να τη σφίξω
μες στη θερμή αγκάλη μου, όπως την είχα πρώτα
τον κόσμο κι αν θα ρώταγα, για να τη φέρω πίσω
θα ‘μοιαζε σαπιοκάραβο, με κουρασμένη ρότα
στην ευτυχία κανενός, ποτέ δε συμμετέχω
κάθομαι μόνος, σκεφτικός, στο πλάι και καπνίζω
δε νιώθω αν πρέπει να χαρώ ή αν πρέπει να δακρύσω
για όσα η ψυχούλα μου, έμαθε να τα χάνει
έχασε τόσους φίλους της, που ‘χε πολύ αγαπήσει
έφαγα και τα χρόνια μου, για να τους φέρω πίσω
έχασα την αγάπη μου, μόλις που ‘χα κερδίσει
κι αυτούς που μου τ’ αρπάξανε θέλω να κυνηγήσω.
γιώργος_κ[/align][/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Helene52
15-02-2008 @ 12:28 | Πολύ μπερδεύτηκα .... ωραίο γραμμένο ::up.:: ::yes.::
αλλά δεν μου αρέσει να πηγαίνω μόνο σε κηδείες ... μάλλον αποφεύγω τις κηδείες ::cry.:: | | Γιώργος_Κ
15-02-2008 @ 12:59 | Απάνω μου έχω πάντοτε ένα μικρό μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι Αραπάδες
που από έναν γέρο έμπορο τ' αγόρασα στ' Αλγέρι
....
φοβάμαι μην καμιά φορά, το στρέψω στον εαυτό μου!! | | marakos1948
15-02-2008 @ 13:07 | ::cry.:: καταθλιπτικά ωράιο ::cry.:: | | Γιώργος_Κ
15-02-2008 @ 13:17 | Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
...
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγά παιδί του Μοντιλιάνι
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί.. | | Γιώργος_Κ
15-02-2008 @ 13:23 | Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καράλης
θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
Δόξα και τιμή στον ποιητή Καββαδία! | | Γιώργος_Κ
15-02-2008 @ 13:27 | Έβραζε το κύμα του γαρμπή
είμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη
...
είπαν πως την είχες αγαπήσει
σε μια κρίση μαύρου πυρετού
| | ΝΙΚΟΣ P
15-02-2008 @ 13:39 | ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΟΜΟΡΦΟ... | | Γιώργος_Κ
15-02-2008 @ 13:51 | κι αφού κανέναν δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω
φοβάμαι μην καμιά φορά, το στρέψω στον εαυτό μου...
ευχαριστώ ... | | ORLANDINA
15-02-2008 @ 17:06 | σ'εχω πετυχει και σε πολυ καλυτερα! πολυ μακαυριο.... ::no.:: | | Ayane_14
16-02-2008 @ 00:00 | Οι κηδειες ειναι
περισσοτερες απ΄τους γαμους για σενα?
Δεν πιστευω παντως
οτι δε λυπασαι για κατι που χανεις...
Ποτε δε ''μαθαινει'' η ψυχη να χανει αυτα που
αγαπα.... ::no.::
Δυστυχως.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
