Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 κοινωνία ποιήσεως v
 καλημέρα σε όλους
 
ξέρεις, αγαπημένε μου άγνωστε αναγνώστη
νιώθω πολλές φορές που γράφω
-αυτό σημαίνει εξάλλου κοινωνία ποιήσεως-
σαν να σου ανοίγω διάπλατα τις πύλες μου
και σαν να σε οδηγώ στα εσώτερά μου δώματα
όπου ευκρινώς μπορείς να δεις αυτό που κρύβει
η ευτελής μου πρόσοψη
και όπως σε οδηγώ, διάδρομο το διάδρομο
κι αψίδα την αψίδα
σε βγάζω στην λαμπρή την αίθουσα του θρόνου
όπου μπορείς να δεις εν πλήρει δόξει και τιμή
να ενθρονίζονται οι πόθοι μου
ντυμένοι μες σε ανόθευτη πορφύρα
κι όπου μπορείς να ακούσεις, αν έχεις ώτα ευήκοα
να δίνουν όρκους ευοδώσεως και πίστης
υπό το βλέμμα το άγρυπνο του αρχηγέτη χρόνου…
χωρίς να νιώθω ενοχές που σ’ έχρισα
κοινωνό μιας τέτοιας μυστικής πομπής
μιας τέτοιας ιερουργίας
και που σου επέτρεψα να δεις ότι καλά καλύπτω
από ανθρώπους άπειρους στην ποίηση

ξέρεις αγαπημένε μου, άγνωστε αναγνώστη
ίσως και να ‘ χω ήδη μετανιώσει
για αυτόν το απολογισμό
κι εσύ ίσως να χαμογελάς
μες στα αμφιθυμικά αισθήματα
που σου άφησε ετούτη η ομολογία.
όμως να ξέρεις αγαπημένε μου, άγνωστε αναγνώστη
ότι καλά γνωρίζω ότι σε τέτοιες μέρες δύσκολες,
σε ου μενετούς καιρούς
είναι πολυτέλεια αν όχι ακόμη κι ύβρις
να επαίρομαι για την αξία της «τέχνης» μου.
κι όχι, αν θες να ξέρεις, διόλου δε με θλίβει,
που οι άνθρωποι ξέχασαν την ποίηση
γιατί κι η ποίηση από καιρό πολύ
έχει ξεχάσει τους ανθρώπους



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
Helene52
18-02-2008 @ 00:43
σαν να σου ανοίγω διάπλατα τις πύλες μου
και σαν να σε οδηγώ στα εσώτερά μου δώματα
όπου ευκρινώς μπορείς να δεις αυτό που κρύβει
η ευτελής μου πρόσοψη
και όπως σε οδηγώ, διάδρομο το διάδρομο
κι αψίδα την αψίδα
σε βγάζω στην λαμπρή την αίθουσα του θρόνου
όπου μπορείς να δεις εν πλήρει δόξει και τιμή
να ενθρονίζονται οι πόθοι μου
ντυμένοι μες σε ανόθευτη πορφύρα
κι όπου μπορείς να ακούσεις, αν έχεις ώτα ευήκοα
να δίνουν όρκους ευοδώσεως και πίστης
υπό το βλέμμα το άγρυπνο του αρχηγέτη χρόνου… ::yes.::
Πολύ καλό ::yes.:: ::up.::
isidora
18-02-2008 @ 01:13
"διόλου δε με θλίβει,
που οι άνθρωποι ξέχασαν την ποίηση
γιατί κι η ποίηση από καιρό πολύ
έχει ξεχάσει τους ανθρώπους"

συμφωνώ αν και

"η τέχνη και η ποίηση διόλου δεν μας βοηθούνε
για να ζήσουμε
η τέχνη και η ποίηση μας βοηθούνε να πεθάνουμε...

και γενικά σε όλους τους καιρούς, μα πιο πολύ
στο δικό μας τον κακορίζικο είθαισται
να δολοφονούν τους ποιητάς..." Εγγονόπουλος
::rol.::
μαρίλλη
18-02-2008 @ 01:27
Καλημέρα αγαπημένε άγνωστε
MARGARITA
18-02-2008 @ 02:01
Μην μετανοιώνεις Χρήστο....με ξεδιψάει η γραφή σου....δεν έχω λόγια πια να σου γράψω τα αισθάνομαι μου...φτερουγίζουν... ::smile.::
nirbana
18-02-2008 @ 03:10
μη θλίβεσαι,ποιητή..
ο καθείς και τα όπλα του...
arpistre
18-02-2008 @ 04:26
!!!
Ενιπεύς
18-02-2008 @ 05:52
Χρήστο Συγχαρητήρια!!
TAS
18-02-2008 @ 06:15
είναι πολυτέλεια αν όχι ακόμη κι ύβρις
να επαίρομαι για την αξία της «τέχνης» μου ..

...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο