| |
Πέρασε άλλη μια μέρα μοναξιάς,
με το βουβό μου κλάμα από τα βάθη της καρδιάς.
ʼλλη μια νύχτα στο κενό, χωρίς τη συντροφιά σου,
κι η αμφιβολία μένει ίδια, αν θα ξανανιώσω τη ζεστή αγκαλιά σου.
ʼλλο ένα σύννεφο που σκίασε τις σκέψεις μου
κι η ειρωνεία της μοναξιάς μου, βγάζει αυτές τις λέξεις μου.
Το φως που κάποτε μέσα απ' τα μάτια μου έλαμπε την σκοτεινή νυχτιά,
τώρα περνά απαρατήρητο απ' της ψυχής μου τα σκαλιά.
Κι ίσως τα σύννεφα που έκρυψαν τ' αστέρια διώχνοντας το ψέμα μου
και πήραν μακριά τον ουρανό από το βλέμμα μου,
να είναι σύννεφα μονάχα μιας ημέρας,
και να 'χουν φύγει ως το επόμενο πρωί που θα φανεί ο φωτεινός αιθέρας.
Μα όμως ράγισε γι' ακόμα μια φορά η καρδιά μου,
σώπασε και η αχνή φωνή της μοναξιά μου.
ο αέρας έξω που φυσά δε με παγώνει,
και με πονάει που κι αυτή η αγάπη μου τελειώνει.
Τα μάτια μου έκλεισα στο άδειο παρελθόν μου
τον πόνο σκέπασα με ένα χαμόγελό μου,
τι κι αν δεν ξέχασα όλα αυτά που ζήσαμε,
ίσως ξυπνήσω το πρωί από ένα όνειρο που σβήσαμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
