| |
Εκεί που άφησε σημάδι ο βοριάς
θα ψάξω το νερό της λησμονιάς
για να ξεχάσω.
Τώρα που φέγγουνε τα άστρα της νυχτιάς
φυλακισμένος στο κελί της μοναξιάς
θα σ’ αγκαλιάσω.
Στα ματωμένα μονοπάτια της καρδιάς
παραδομένος στη μαγεία της βραδιάς
θα ξενυχτήσω.
Πάνω στις στάχτες της ζωής μου της παλιάς,
στις παραισθήσεις της ζεστής σου αγκαλιάς
θα ξεψυχήσω.
Μαύρη μου ζωή χτύπα με πάλι,
από την άβυσσο ποιος θα με βγάλει;
Μαύρη μου ψυχή και προδομένη
η αγάπη προσπερνά, δεν περιμένει.
Μονάχος στον πόνο, μονάχος στη θλίψη,
της λησμονιάς το νερό ποιος θα μου δείξει;
Εκεί που άφησε σημάδι ο νοτιάς,
εκεί που είπες ότι πια δεν μ’ αγαπάς
θέλω να κλάψω.
Τώρα που έρχονται του κόσμου οι χειμώνες
και θα παγώσουνε του πόνου οι εικόνες,
θα τις ξεγράψω.
Στην ερημιά του δωματίου μου του υγρού
έχουνε μείνει τα σημάδια του καιρού
και με πονάνε.
Τα όνειρά μου στοιβαγμένα στη γωνία
κι ο αέρας που φυσάει με μανία,
με χτυπάνε.
Μαύρη μου ζωή χτύπα με πάλι,
από την άβυσσο ποιος θα με βγάλει;
Μαύρη μου ψυχή και προδομένη
η αγάπη προσπερνά, δεν περιμένει.
Μονάχος στον πόνο, μονάχος στη θλίψη,
της λησμονιάς το νερό ποιος θα μου δείξει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
