| |
Στους μεγάλους δρόμους των Αθανάτων
γυρνάς και μένεις εκ των πραγμάτων
εκτός σχεδίου,
και ας είσαι γιος κάποιου άφθαρτου θανάτου.
Φωνές αγγέλων ακούς το βράδυ
σιωπές ανέμων μες στο σκοτάδι.
Και είσαι μόνος σαν το παγώνι
που ερημώνει τη γειτονιά.
Σαν το καρφί βαθειά πληγώνει,
αίμα κυλάει μες στα κανάλια και κολυμπάς
με το αμόνι βυθίζεσαι αγκαλιά.
Τρόμος με πιάνει και δεν μου φτάνει
που βλέπω κάποιον να σε φιλά με άσπρο δέρμα
και μια κόχη σου τρυπάει τα πλευρά.
Φωνές αγγέλων ακούς το βράδυ
σιωπές ανέμων μες στο σκοτάδι.
Και είσαι μόνος σαν το παγώνι
που ερημώνει τη γειτονιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
