| |
Μια ευκαιρία ζήτησα
στο εγώ να μου χαρίσει
το χάλασα, το έχτισα
μα πλάνεψα τη ζήση.
Στα 'θέλω' μου μπερδεύτηκα
και μέσα κολυμπάω
γλυκό 'μπορώ' ονειρεύτηκα
για 'κεινο πια διψάω.
Οι μέρες πάνε κι έρχονται
τα 'δώρα' τους προσφέρουν
σ' όσους τα καταδέχονται
το αύριο ομορφαίνουν.
Ο ήλιος τους δε στέγνωσε
δεν σβήνει, δυναμώνει
τον κόσμο τους φανέρωσε
και τ' αύριο ζυμώνει.
Λευκό πουλί η νιότη μας
γερνά μόνο στο σώμα
μα στην ψυχή η όψη μας
η ίδια είν' ακόμα.
Μπροστά στο εγώ μου στέκομαι
κρατώ 'σπαθί' το Φως μου
κι αν σκοτεινά πορεύομαι
θα φέγγει ο Θεός μου.
Στα λόγια πια δε στέκομαι
γυμνά, χιλιοειπωμένα,
γιατι μ' αυτά πορεύομαι
σε μέρη που 'ναι ξένα.
Ζωή σε σένα έρχομαι,
άνοιξε το παντζούρι σου
λιγάκι και για μένα,
που δεν αξίζω τίποτα
που τρέφομαι με ύλη.
που 'ζήλεψα' τη γεύση σου
που σου 'κλεψα μια ρώγα απ' το γλυκό σου το σταφύλι,
μα τώρα το μετάνοιωσα
και θέλω να γυρίσω
δέξου με σε παρακαλώ
γιατί θα προσπαθήσω
το θέλω μου να κάνω μπορώ και το μπορώ μου θέλω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
