Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
133941 Τραγούδια, 272540 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μάνα νεκρή
 Χωρίς λόγια...
 
Μετά από χρόνια αναπολώ και μια μορφή θυμάμαι,
μία μορφή που χάθηκε για πάντα απ’τη ζωή μου.

Το κλάμα έγινε ηχώ στ’αυτιά τα παιδικά μου,
και η ηχώ ανάμνηση, που στάζει πότε πότε
απ’το ρηχό ποτήρι της στη σκέψη όταν ζυγώνει.

Άραγε που να κρύβεται αυτή η αιθέρια όψη;
Σε ποιόν μακρύ ορίζοντα τα μάτια της κοιτούνε;

Τα δυο της μάτια, που θαρρώ σα νούφαρα σε λίμνη,
βυθίστηκαν και σβήστηκε το βελουδένιο χρώμα.

Όπως κι ο ήχος σβήστηκε απ’τη γλυκιά φωνή της.
Που το μυαλό το παιδικό, δεν πρόφτασε να σώσει,
από του χρόνου το ψυχρό, της ξεχασιάς δρεπάνι..





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

georgaras.n@gmail.com
 
Helene52
23-02-2008 @ 15:27
::cry.:: ::angel.:: ::theos.::
μαρίλλη
23-02-2008 @ 15:30
Ναι αυτό είναι χωρίς λόγια μόνο διάφανες στάλες αρμόζουν
velico
23-02-2008 @ 15:32
::cry.:: με τη μαρίλλη...
maraki
23-02-2008 @ 15:35
::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
Ναταλία...
23-02-2008 @ 15:41
με κατασυγκίνησε ::yes.:: ::love.:: ::hug.::
arpistre
23-02-2008 @ 15:43
Μόνο για τη μορφή του, να πω ότι είναι πολύ καλό
kleisto parathyro
23-02-2008 @ 22:24
Άραγε που να κρύβεται....ο χρόνος
το ψυχρό το κοφτερό δρεπάνι?

με arpistre.

iokasth
24-02-2008 @ 00:20
Mε συγκίνησες πολύ. H δική μου, Ετοιμάζεται για το ταξίδι της...και πως αντιμετωπίζεται?
ΝεφΕλλη
AlexSAI
24-02-2008 @ 00:19
::yes.:: ::theos.::
katerinakon
24-02-2008 @ 01:54
::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
ααααααααααχχχχχχχχ...........
anothrosko
24-02-2008 @ 10:58
κάπου υπάρχει και σίγουρα σε βλέπει!
spil †
24-02-2008 @ 11:30
"Όπως κι ο ήχος σβήστηκε απ’τη γλυκιά φωνή της,
που το μυαλό το παιδικό δε πρόφτασε να σώσει..."

Μεγαλείο !!!
mariaeleni
24-02-2008 @ 23:34
::hug.::
rosestar
11-06-2009 @ 13:15
Η αγάπη της μητέρας μένει πάντα στις καρδιές και ζει στη μνήμη παντοτεινά... έτσι δεν φεύγει ποτέ...
iokasth
11-06-2009 @ 15:35
Το ξαναδιάβασα...νωπός ακόμη ο πόνος μου...πόνος, που δεν στεγνώνει
Ν.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο