| |
9°μέρος
Η Γεύση δεν κοιμόταν. Σηκώθηκε κ κοίταξε έξω από το παράθυρο. Αμέσως δήθεν τυχαία κοίταξε το δωμάτιό του. Είχε κλειστό το φως, αυτό την οδηγούσε σε 3 συμπεράσματα: ή ήταν στο διαμέρισμα ή κοιμόταν ή έβλεπε ταινία με την αδερφή του. Δυνάμωσε το ραδιόφωνο που είχε ανοιχτό. Ακουγόταν το της Παπαρίζου, γρήγορα πέρασαν από μπροστά της 3 πρόσωπα, πρώτα ο Γρηγόρης μετά ο Άγγελος κ αμέσως καπάκι ο Στέλιος. Ο Γρηγόρης την είχε πληγώσει κ για αυτό ήθελε να τον πονέσει κάποτε κ αυτή, αν κ δεν ήταν του στυλ της, ο Άγγελος ήταν ο κολλητός της που ποτέ δεν θα έκανε πέρα κ ο Στέλιος ένα κουκλί μαγκάκι που την ήθελε τρελά, εκείνη την περίοδο έστω. Δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει, ο Στέλιος ήταν πραγματικά μια καλή κίνηση αλλά φοβόταν, αυτός ο τύπος αγοριού δεν την ενθουσίαζε ιδιαίτερα. Δηλαδή φοβόταν ότι μόλις τα φτιάξουν θα ξενερώσει.
Ο Στέλιος πάλι είχε κοιμηθεί με ένα περιοδικό στα χέρια(για μηχανές μην νομίζετε) ενώ η Αλεξάνδρα δεν της άρεσε ο τρόπος που της μίλησε ο Άγγελος κ δεν μπορούσε να κοιμηθεί, έτσι σκέφτηκε να ρωτήσει την κολλητή του, την Γεύση για το τι νιώθει.
Το κινητό της Γεύσης χτύπησε, η καρδιά της σφίχτηκε, δεν ήξερε γιατί, απλά ένιωσε στην καρδιά της ένα τσίμπημα. Έτσι απλά, χωρίς να περιμένει από κάποιον συγκεκριμένο μήνυμα.
-γεια σου Γεύση, τι κάνεις? Κοιμάσαι? Αν σε ξύπνησα συγγνώμη.. απλά δεν είχα ύπνο κ ήθελα να σε ρωτήσω κ κάτι..
Η Γεύση είχε συμπαθήσει την Αλεξάνδρα γιατί μπορεί να ήταν η ωραία του σχολείου, η δημοφιλής κ να έδειχνε ψώνιο αλλά δεν ήταν έτσι. Εκείνα τα κορίτσια ήταν τα θύματά της, της σουλούπωνε όταν βαριόταν κ δεν είχε τι να κάνει, δεν είχε πραγματικές φίλες γιατί όλες φοβόντουσαν μήπως χάσουν τον φίλο τους όταν θα γνώριζαν την Αλεξάνδρα σε αυτούς. Ένιωθε πως ήταν η πρώτη φορά ένα κορίτσι που θα μπορούσε να κάνει κολλητή. Η Γεύση σκεφτόταν τα ίδια. Το πόσο αδικημένη πρέπει να είναι σε φιλίες, είτε με αγόρια που στο τέλος την ήθελαν είτε με κορίτσια που στο τέλος μάλωναν γιατί φοβόντουσαν να μην την ερωτευτεί ο γκόμενος της. Ήξερε πως δεν θα έκανε κάτι τέτοιο με την θέληση της για αυτό ήθελε να τις δοθεί ευκαιρία να γίνουμε φίλες.
-όχι δεν με ξύπνησες γιατί ούτε εγώ δεν έχω ύπνο. Καλά είμαι ακούω ραδιόφωνο, εσύ? Α! κ ρώτα με ότι θες!
-καλά κ εγώ, διαβάζω περιοδικό. Ξέρεις αν ο Άγγελος ενδιαφέρεται για εμένα? Ή απλά είναι έτσι μαζί μου?
-όχι δεν ξέρω να σου απαντήσω. Αλλά μπορώ να μάθω κ να σου πω. Αν κ δεν νομίζω να μην νοιάζεται γιατί απλά είσαι τέλεια. Υπέροχη εξωτερική εμφάνιση κ είσαι κ πολύ καλή κοπέλα, έστω είσαι πολύ καλή σε εμένα το ίδιο νομίζω κ στους άλλους. Οπότε…
-ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, είσαι από τα λίγα κορίτσια που έχουν πει κάτι τέτοιο. Κ εγώ σε συμπαθώ πάρα πολύ γιατί λίγες κοπέλες με έχουν πλησιάσει. Ευχαριστώ για αυτό έτσι?
-ναι μωρέ τίποτα! Ξέρω πως νιώθεις, λιγάκι έστω. Τέσπα πάω για ύπνο καληνύχτα! Τα λέμε αύριο!
Η Αλεξάνδρα απάντησε ένα τα λέμε φιλάκια κ έκλεισε κ το κινητό της. Ήθελε να κοιμηθεί πια.
Ο Άγγελος πάλι δεν είχε κ τον πιο ήσυχο ύπνο. Ονειρευόταν. Αυτός ήταν λέει κ έτρεχε κ έτρεχε κ πήγαινε κ φώναζε όχι!!! Γιατί? Εγώ λέω αλήθεια!! Γιατί δεν με πιστεύεις? Ξύπνησε καταϊδρωμένος λες κ είχε κάνει 3 ώρες γυμναστική. Κοίταξε που βρισκόταν κ ηρέμησε, η καρδιά του πήγαινε γρήγορα κ δυνατά, είχε φοβηθεί πραγματικά πολύ. Την ίδια στιγμή άκουσε την αδερφή του να φωνάζει.
-τι έπαθες γλυκιά μου? την ρώτησε ο Άγγελος που είχε φτάσει σε κλάσματα δευτερολέπτου δίπλα της.
-είδε ένα όνειρο, άσχημο όνειρο… είπε η Αριάννα.
-εφιάλτης ήταν μικρή μου.. μην ανησυχείς.. τι έγινε?
-δεν θυμάμαι αλλά φοβήθηκα πάρα πολύ, του αποκρίθηκε αυτή.
-καλά τώρα κοιμήσου μικρή μου κ αύριο δεν θα θυμάμαι τίποτα..
Η Γεύση είδε το ανοιχτό φως στα δωμάτια των δυο παιδιών αλλά δεν κατάλαβε τι γινόταν έτσι περίμενε να δει τι θα γίνει μετά.
Ο Άγγελος έσβησε το φως της αδερφής του κ πήγε στο δικό. Πήγε στο παράθυρο κοίταξε έξω, γύρω όλη την γειτονιά, μετά το παράθυρο της Γεύσης, δεν την έβλεπε όμως γιατί ήταν σκοτεινά, αντίθετα αυτή τον είχε δει. Με ένα απογοητευμένο ύφος έφυγε από το παράθυρο, έκλεισε το φως κ ξάπλωσε πάλι στο κρεβάτι του. Το ίδιο έκανε κ η Γεύση. Τοποθέτησαν κ οι δυο το χέρι τους πάνω στο μέτωπό τους κ σκέφτηκαν άραγε τι να κάνω? Θέλω ή όχι? Θα συνεχιστεί η φιλία μας? Με την σκέψη αυτή αποκοιμήθηκαν… ήταν μια πραγματικά κουραστική νύχτα κ για τους δυο τους.. ο Άγγελος έβλεπε συνέχεια το ίδιο όνειρο, εντάξει όχι συνέχεια αλλά τουλάχιστον 3 φορές ακόμη. Η Γεύση πάλι σκεφτόταν το καλοκαιράκι. Στις 7.30 άνοιξε τα μάτια του. Άνοιξε το πατζούρι κ κοίταξε έξω, ενώ ο ήλιος γλιστρούσε στο δωμάτιο του μέσα δίνοντας του φως. Ήταν πραγματικά νωρίς. Δεν ξυπνούσε τόσο νωρίς τις Κυριακές. Έτσι κάθισε στον υπολογιστή του κ μπήκε στο δίκτυο για τα τραγούδια. Η Γεύση ξύπνησε στις 9 περίπου, άνοιξε το παράθυρό της να μπει καθαρός αέρας κ πήγε να φάει πρωινό. Από την μεγάλη αφηρημάδα της έριξε το γάλα έξω από το μπολ με τα δημητριακά. Εκείνη την στιγμή έμπαινε στην κουζίνα ο Κωστής:
-πρόσεχε λιγάκι ρε ζαχαρένια! Ακόμη κοιμάσαι!
-μπα μπα πρωινός πρωινός σήμερα βλέπω. Τι έγινε για πού το βάλαμε?
-θέλω να σου πω. Χθες δεν μπήκα στο δωμάτιο του όταν γύρισα γιατί είχες κλείσει το φως…
-δεν κοιμόμουν αλλά εντάξει.. για λέγε τι έγινε??
-μια λέξη, μάλλον ένα όνομα. ΡΙΑ.. είπε ο Κωστής κ ένα χαμόγελο έσκασε στα χείλη του .
-Ρία??? Μην μου πεις πως τα φτιάξατε? Η Ρία ήταν μια συμμαθήτριά της κ δεν της άρεσε αυτό γιατί ήξερε πως όλη μέρα θα ρωτάνε ο ένας για τον άλλον.
-ναι, δηλαδή περίπου, μιλήσαμε με μηνύματα κ σήμερα θα κάνουμε φάση κ λογικά μετά θα τα φτιάξουμε…
Η συζήτηση περί της Ρίας συνεχίστηκε για πολύ στην συνέχεια η Γεύση είπε για τον Στέλιο τρώγοντας τα δημητριακά της. Καθώς τελείωσε είπε
-τώρα πες! Να κάνω κάτι?
-πες πρώτα εσύ! Θες τον Άγγελο?
-καλά τρελός είσαι? Εγώ τον Άγγελο? Μόνο κολλητοί είμαστε!
-κατάλαβα.. τον θες τρελά κ δεν το παραδέχεσαι ούτε στον εαυτό σου! Μην κάνεις κάτι με τον Στέλιο εφόσον θες τον άλλον είπε καθώς έπλυνε ένα μήλο έδωσε ένα φιλί στην «ζαχαρένια» του κ έφυγε.
Η Γεύση είπε στον εαυτό της:
-εγώ τον Άγγελο?? Με τίποτα! Μα είμαστε μόνο φίλοι… μάλλον θα είναι μόνο οι βλακείες του Κωστή κ με επηρεάζουν.
Έβαλε το μπολ στον νεροχύτη κ πήγε στο δωμάτιο της. Είδε το κινητό της κ είχε 3 αναπάντητες κ ένα μήνυμα από τον Στέλιο φυσικά. «έλα στο σχολείο στις 20.00» της έλεγε. Του έστειλε ένα «γιατί» κ αυτός της είπε απλά πως θα δει τότε. Είπε οκ κ τότε κλείσανε την συζήτηση. Η Αλεξάνδρα πήρε τηλέφωνο τον Άγγελο
-τι κάνει το μωρό μου?
-καλά εσύ?
-καλά μωράκι μου.. λοιπόν στις 19.30 σχολείο οκ? Τον ρώτησε αυτή
-γιατί?
-ε για να μιλήσουμε κ να βρεθούμε, οκ μωράκι μου?
-οκ τα λέμε!
Ο Άγγελος δεν είχε πει ποτέ την Αλεξάνδρα μωράκι μου ή κανένα άλλο ερωτόλογο όχι γιατί δεν ήθελε αλλά γιατί δεν του έβγαιναν, στο συγκεκριμένο άτομο έστω. Γιατί άραγε??? Στις 19.15 έβαλε ένα τζιν, μια μαύρη μπλούζα με κάτι πράσινα γράμματα κ τα μαύρα του τα σταράκια κ πήγε στο σχολείο….
10°μέρος
Μπήκε μέσα κ η Αλεξάνδρα. Αυτός είχε καθίσει σε ένα πεζουλάκι πίσω από τις σκάλες, έτσι ώστε να μην μπορεί κάποιος να τους δει. Η Αλεξάνδρα του έδωσε ένα φιλί κ έπεσε στην αγκαλιά του. Η Αλεξάνδρα τριβόταν πάνω του κ ήθελε να έχουν πολύ στενή επαφή.
-με γουστάρεις? Ή έτσι απλά τα έφτιαξες μαζί μου?
-δεν είμαι άτομο που παίζω με τα κορίτσια.. απάντησε ο Άγγελος κ κοίταξε αλλού.
-γιατί δε με κοιτάς στα μάτια όταν μου το λες αυτό? Ρώτησε πάλι αυτή.
-δεν μου αρέσει να κοιτάω στα μάτια κάποιο όταν του λέω κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν το έχω κάνει ούτε καν σε έναν φίλο μου ακόμη κ κολλητός μου να είναι… ούτε στον πατέρα μου κ στη αδερφή μου δεν το έχω κάνει ποτέ.
-δηλαδή στην μητέρα σου το έχεις κάνει?
-δεν έχω μητέρα… δεν το ήξερες? Δηλαδή δεν ξέρω όταν ήμουν μικρότερος αν το είχα κάνει…
Εκείνη την στιγμή στο μυαλό του ήρθε η σκηνή της μητέρας του λίγες μέρες πριν πεθάνει. Τον είχε αγκαλιά κ από την άλλη την αδερφή του. Την κοιτούσε στα μάτια κ αυτή το ίδιο.
-μωρό μου, του είπε, η μαμά πρέπει να φύγει, πρέπει να πάει σε ένα πολύ ωραίο μέρος.. αλλά μακριά από εδώ..
-μαμάκα αυτό το μέρος που είναι?
-είναι να εκεί πάνω, κ έδειξε τον ουρανό, εκεί πέρα ψηλά στον ουρανό. Από εκεί θα σας βλέπω κ θα χαίρομαι για τα κατορθώματά σας. Κ θα σας αγαπάω πάντα…
-κ εγώ σε αγαπάω μαμά μου!
Εκείνη η φορά ήταν η τελευταία που κοίταξε κάποιον όταν του έλεγε κάποιο συναίσθημα. Ο Άγγελος ζαλίστηκε. Πόνεσε πολύ, η καρδιά του σφίχτηκε κ ένιωθε ένα βάρος μέσα του.
-μωρό μου είσαι καλά?
Ο Άγγελος δεν μιλούσε, κοιτούσε ψηλά στον ουρανό. Ήθελε να μάθει αν η μαμά του τον έβλεπε όπως είχε πει. Ο Γεύση με τον Στέλιο ήταν ήδη εκεί αλλά είχαν καθίσει στην απέναντι γωνία που δεν μπορούσε να δουν ο ένας τον άλλον. Ξαφνικά ακούστηκε μια τσιρίδα. Η Γεύση τρόμαξε κ αμέσως έφυγε από την αγκαλιά του Στέλιου. Πήγε προς τα εκεί, ξαφνικά το βήμα της έγινε πιο γρήγορα όταν άκουσε κλάμα. Πλησίασε κ είδε την Αλεξάνδρα να κλαίει κ τον Άγγελο κάτω.
-τι συμβαίνει?? Τι έγινε? Τι έπαθε? Είπε με μια αγωνία η Γεύση κ έτρεξε πάνω από το κεφάλι του Άγγελου.
-μιλούσαμε για την μητέρα του κ ξαφνικά δεν μιλούσε, ούτε με άκουγε μάλλον, κοιτούσε μονάχα τον ουρανό κ μετά τον είδα να σωριάζεται κάτω..
Η Γεύση τον πλησίασε. Απλά είχε λυποθημήσει. Ο Στέλιος κοιτούσε μονάχα. Του έριξαν λίγο νερό στο πρόσωπό του κ συνήλθε. Αγκάλιασε αμέσως την Γεύση. Έκανε σαν μωρό. Σε 3 λεπτά επικοινωνούσε πάλι με το περιβάλλον. Δεν θέλησε να τον πάνε στο σπίτι κ έτσι πήγαν στις θέσεις τους πάλι τα ζευγαράκια. Δηλαδή το ημί- ζευγάρι για να μιλήσει. Ο Στέλιος κ η Γεύση κάνανε φάση αλλά κουβέντα για σχέση η Γεύση. Τώρα γιατί δεν ήξερε ούτε η ίδια. Φέρονταν σαν ζευγάρι βέβαια, αγκαλιά κ έτσι, το πρωί στο σχολείο της έδινε ένα φιλί. Όλοι έμαθαν για την σχέση του Άγγελου κ της Αλεξάνδρας το ίδιο κ για την Γεύση κ τον Στέλιο. Τότε πείστηκαν όλοι πως ο Άγγελος κ η Γεύση ήταν μονάχα φίλοι. Η Ρία όλη την ημέρα ήταν δίπλα από την Γεύση κ την ρωτούσε διάφορα πράγματα για τον αδερφό της. Είχαν κάνει φάση αλλά δεν τα έφτιαξαν. Είχε αμφιβολίες είπε κ ήθελε να μάθει πιο πολλά, αλλά από πού?? Από την Γεύση δηλαδή! Η καημένη τι τραβούσε για τον αδερφούλη της. Την Τετάρτη δεν ήταν καλά. Είχε κάτι νεύρα. Δεν ήξερε γιατί, ξύπνησε με νεύρα. Όλα της έφταιγαν, τα ρούχα, τα μαλλιά της, ο καιρός, το πρωινό ξύπνημα μέχρι κ γιατί το γάλα μυρίζει. Αποτέλεσμα να μαλώσει με την μάνα της κ τον Κωστή ταυτόχρονα. Έφυγε χωρίς να φάει πρωινό κ χτύπησε την πόρτα πίσω της. Κάθισε στα σκαλάκια που είχε δίπλα από το σπίτι της. Δεν φαινόταν από την εξώπορτα του σπιτιού της. Είδε τους γονείς της κ τον αδερφό της να φεύγουν κ εκείνη ακόμη εκεί. Άρχισε να κλαίει, ίσως να έφταιγε η περίοδος ίσως πάλι κ η εφηβεία. Η περίοδος που όλοι περνάμε, όταν κανείς δεν μας καταλαβαίνει όλα μας φταίνε κ θέλουμε να είμαστε μόνοι μας κ να κλαίμε χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο… έκανε κοπάνα. Αμέσως έστειλε μήνυμα στον Άγγελο:
-θα κάνω κοπάνα σήμερα, έχεις μαζί σου τα κλειδιά για το διαμέρισμα για να μου δώσεις??
-μέσα κ εγώ!! Σε 10 λεπτά είμαι στο σπίτι. Περίμενέ με!
Ήρθε σε λιγότερο από 10 λεπτά.
-πώς κ έτσι κοπάνα εσύ? Ποτέ δεν ήθελες να κάνουμε όταν σου έλεγα εγώ.
-απλά δεν έχω διάθεση σήμερα κ όλα είναι απαίσια. Δεν θέλω να πάω σχολείο. Αυτό είναι μάλλον.
Μπήκαν στο σπίτι κ τότε άκουσαν μια συζήτηση του πατέρα του στο τηλέφωνο. Για άλλη μια φορά.
-Δανάη δεν σου είπα να πας εσύ? Δεν μπορώ σήμερα, έχω να πάω στην συγκέντρωση γονέων της μικρής…. Τι εγώ έχω τα χαρτιά?... καλά δεν χρειάζονται κ πολύ. Μπορείς να πας κ χωρίς αυτά. Λοιπόν γράφεις την διεύθυνση… ναι ναι Παπαδημητρίου 26 β.
-σημείωσε την διεύθυνση είπε αμέσως ο Άγγελος ψιθυριστά.
Εκείνη την ώρα έκανε θόρυβο με την πόρτα σαν έμπαιναν εκείνη την στιγμή.
-σε κλείνω Δανάη κ όπως είπαμε, μην αργήσεις! Έκλεισε το τηλέφωνο κ είπε, βρε βρε δεν έχετε σχολείο εσείς?
-θα κάνουμε κοπάνα σήμερα γιατί η Γεύση δεν είναι καλά…
Έτσι τα δύο παιδιά πήραν τα κλειδιά για το διαμέρισμα αν κ δεν πίστευαν πως θα πάνε…..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
