Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
133938 Τραγούδια, 272539 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εναγώνια προσδοκία
 Χωρίς λόγια...
 
Όπως και πρώτα η μέρα λαμπρή ξεχύθηκε
γεμάτη ελπίδα για μαυρισμένες ψυχές.

Μα σαν στα μάτια έλαμψε ξανά η θλίψη,
πετώντας πέτρες πάνω μου,
ο ίδιος πόνος ήρθε και με πήρε
πετώντας με απ’τα σύννεφα.

Το χτύπημα ήταν μεγάλο.
Μα αφού κοιτάχτηκα παντού,
πληγή δε βρήκα πουθενά.
Ο πόνος όλο και μεγάλωνε.

Το ίδιο είπαν και οι γιατροί:
Σώος και αβλαβής.
Μα ο πόνος όλο και μεγάλωνε.

Ποτέ δε θα καταλάβουν πως νιώθει ένα πουλί
που χτυπήθηκε απ’το όπλο ενός κυνηγού.
Ακόμα κι αν ο κυνηγός δε το βρήκε ποτέ...





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

georgaras.n@gmail.com
 
arpistre
25-02-2008 @ 14:55
Καλημέρα, ατμοσφαιρικό!
maraki
25-02-2008 @ 16:41
ediaferon.... ::smile.::

thn kalimera mou
Ναταλία...
25-02-2008 @ 20:41
::yes.:: ::yes.::
simela
26-02-2008 @ 00:58
τα πουλιά ζουν για να πετάνε
αν τα πληγώσεις...καλύτερα να τα σκοτώσεις...

Πανέμορφο..... ::smile.::
ka ti na
26-02-2008 @ 10:11
φοβερό, μ΄ άρεσε πάρα πολύ...
isidora
26-02-2008 @ 12:13
Ποτέ δεν θα καταλάβουν πως νιώθει ένα πουλί
που χτυπήθηκε απ’το όπλο ενός κυνηγού.
Ακόμα κι αν ο κυνηγός δε το βρήκε ποτέ.. ::angel.::
velico
06-03-2008 @ 01:13
Ακόμα κι αν ο κυνηγός δε το βρήκε ποτέ..

έτσι υπάρχουν και τέτοιοι κυνηγοί...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο