| |
Ektoras_ath
26-02-2008 @ 01:46 | Τους λείπει τ’ άλλο τους μισό, πονάνε μα αντέχουν
γιατί αυτό που βρήκανε οι άλλοι δεν το έχουν…
Εμείς σου έχουμε μεγάλο έρωτα, άρα εσύ παίζεις σε άλλη κατηγορία! Προχωράμε ... !! ::hug.:: | | Denis
26-02-2008 @ 01:54 | Αληθινά σπουδαίο ποίημα! ::yes.::
Πολλές φορές, βρε Δήμητρα, αναρωτήθηκα, γιατί εκείνοι που τους βλέπουμε στο δρόμο, άστεγους, να ζητιανεύουν παρά την αντίθετη βαθύτερη επιθυμία τους, επειδή στερούνται τον άρτο τον επιούσιο, είναι, τάχα, άξιοι της συμπόνιας μας πιο πολύ κι όχι τουλάχιστον εξίσου, σε σύγκριση μ’ εκείνους που, ασχέτως των λόγων, στερούνται, πάντως, τον έρωτα τον επιούσιο... Προσωπικά, κάθε φορά που αντικρίζω έναν τέτοιον επαίτη, όχι μόνο δεν τον χλευάζω, παρά, ειλικρινά, ντρέπομαι κιόλας, γιατί η αφεντιά μου, βρίσκοντας, βέβαια, ενίοτε τις δυνάμεις προηγουμένως να κουραστεί αρκετά κ' ίσως να χάσει κι ένα μέρος της αξιοπρέπειάς της, απολαμβάνει τα στοιχειώδη υλικά αγαθά και τη σύμφυτη μ' αυτά αξιοπρέπεια, που ταιριάζει στο ανθρώπινο Πρόσωπο, τα οποία εκείνος ακριβώς στερείται... Ίσως, γιατί μ’ έχει βαθιά επηρεάσει ένα ποίημα του Ντ. Χριστιανόπουλου, που και παλιότερα είχα επικαλεστεί σε παρόμοιο θέμα, που είχε θέσει, αν θυμάμαι καλά ο Σπύρος (Παραποιητής), και που είναι και τώρα και θα είναι για πάντα, δυστυχώς, επίκαιρο, το εξής:
Ενός λεπτού σιγή
Εσείς,
που βρήκατε τον άνθρωπό σας,
κ’ έχετ’ ένα χέρι,
να σας σφίγγει τρυφερά∙
έναν ώμο,
ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας∙
ένα κορμί,
να υπερασπίζει την έξαψή σας∙
κοκκινήσατε,
άραγε,
για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε
ενός λεπτού σιγή,
για τους απεγνωσμένους; | | swordfish
26-02-2008 @ 01:56 | Δυνατό! | | elena351
26-02-2008 @ 02:41 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | margatsif
26-02-2008 @ 03:57 | Αυτοί που ξεχωρίζουν είναι λίγοι, γι' αυτό και αυτοί που τους καταλαβαίνουν, είναι ακόμη λιγότεροι !! | | Ναταλία...
26-02-2008 @ 04:51 | πολύ πολύ όμορφο Δήμητρα και αυτο του δενις επίσεις ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | tinios
26-02-2008 @ 05:07 | Υποκλίνομαι!!
::theos.:: | | TAS
26-02-2008 @ 05:18 | oι ανέραστοι, κρατούν τις δυνάμεις τους για τα περαιτέρω!... ::love.:: | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
26-02-2008 @ 05:46 | γκρρρρ... εγώ δεν κατάλαβα (να πάρει τα προσωπικοεπαγγελματικομετακομίσματά μου!),
αλλά μου άρεσε πολύ φιλενάδα! | | anthrakoryxos
26-02-2008 @ 09:38 | Μπράβο σου Δήμητρα!!! | | artista_k
26-02-2008 @ 10:02 | Δήμητρα, τέλειο! Δυνατό, αληθινό... ρεαλιστικό! ::up.:: ::theos.:: ::yes.:: | | Helene52
26-02-2008 @ 10:04 | Πολλοί τους λεν παράξενους και τους κοιτούν με ύφος
μα αυτοί κεντάνε τη σιωπή με στίχους στο ημίφως.
Τους λείπει τ’ άλλο τους μισό, πονάνε μα αντέχουν
γιατί αυτό που βρήκανε οι άλλοι δεν το έχουν…
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | maraki
26-02-2008 @ 12:08 | ipoklinomai ::theos.:: uperoxo...panemorfo.. | | arpistre
26-02-2008 @ 17:08 | ωραιότατο, Δήμητρα, όλο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
