| |
Κάποτε ζούσα χωρίς μιλιά
σε μια καλύβα φτωχική
μόνη παρέα μου η μηλιά
κι η σκέψη μου η φτερωτή.
Είχα κρεμάσει ένα σχοινί
πάνω στην κόκκινη μηλιά
ν' ανεβαίνω το πρωί
και να τρομάζω τα πουλιά.
Ήθελα να 'χω μόνο εγώ
τη δροσερή της τη σκιά
να κάθομαι να νοσταλγώ
και να δακρύζω σιωπηλά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
