| |
[align=center]Ένα μικρό φυλαχτό
με καρδιά που ίσως μοιάζει.
Απο κρύσταλλο φτιαγμένο
σου 'χα δώσει.
Σου χα 'πει
"Πρόσεχε μη σου πέσει
και σου σπάσει".
Στο λαιμό σου φορεμένο
το θυμάμαι.
Και μια βραδιά.
Δάκρυα πολλά και πόνος.
Είπες αργά
"για μας τέλειωσε ο χρόνος"
"Να προσέχεις έτσι εύθραυστο που είναι.
Φρουρός να γίνεις,μην το αφήσεις να χαθεί.
Αν και ξέρω,δίπλα στην καρδιά σου αν είναι,
τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να του συμβεί."
Σου 'χα πει...
Σου 'χα πει,
για μένα δε με νοιάζει.
Μόνο φοβάμαι
αν το κρύσταλλο κοπεί.
Και μια στιγμή,
με βία σπας την αλυσίδα.
Λες και σε κράταγε
δικό μου όμηρο αυτή.
"Να προσέχεις έτσι εύθραυστο που είναι.
Φρουρός να γίνεις,μην το αφήσεις να χαθεί.
Αν και ξέρω,δίπλα στην καρδιά σου αν είναι,
τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να του συμβεί."
Σου 'χα πει...
Κι έτσι λοιπόν
έσπασα κομμάτια.
Κομμάτια θρύψαλα
έχω γίνει σα γυαλί.[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
