| |
Απόψε που η μοναξιά με πνίγει
και νιώθω τα δάχτυλά της παγωμένα
να τυλίγουν το λαιμό μου,
μια εικόνα κρατώ μονάχα απ'το χθες,
η μορφή της αιθέρια
κινείται και πάλι μπροστά μου
χορεύοντας νωχελικά
με την κάθε ανάσα μου.
Τα μαλλιά της αναδεύονται
στο φύσημα του βοριά,
θροΐζοντας τη μελωδία
του ερημωμένου έρωτα.
Δακρύζω την υγρή χαρά μου
και πετράδι αλμυρό από το ψύχος
γίνεται ένα με το αιώνιο χώμα…
αδυνατώ να το φτάσω
η πίεση πιο ασφυκτική
με τραβά βαθιά στην άβυσσο.
Σκοτάδι πυκνό πια,
το κρύο κι η υγρασία πιο έντονα
κι η μορφή της νυχτοπεταλούδα
χάνεται μακριά,
αναζητώντας καινούρια πηγή φωτός
αφού εγώ έχω πια σβήσει.
Μόνο ο ήχος της ανάσας μου
αιωρείται και με συντροφεύει
εικόνα καμιά…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
