| |
Ο πονος ο ανελεητος εκεινος πονος μιας αγαπης χωρις ανταποκριση μιας αγαπης χωρις μελλον
Με κανει να σκεφτομαι με κανει να νοιαζομαι με κανει να ψαξω λογους αιτιες και αφορμες
Γιατι πονας γιατι ποναω γιατι συνεχεια πρεπει να ποναμε?
Το αυριο είναι αμφιβολο, ο πονος αγνωστο πως θα εξελιχθει
Γιατι η αγαπη γεννηθηκε ετσι
Γεννηθηκε για να σε ποναει και μονο αν σε πονεσει θα σε λυτρωσει
Μονο αν νιωσεις θα ανταμειφθεις
Μη με ρωτησεις για το τι θα γινει
Αυτό η μοιρα το οριζει, η μοιρα που τα παντα ξερει
Η μοιρα που επιδεικτικα αποστρεφεσαι σε βρισκει παντα
Παντα σε αναγνωριζει γιατι είναι ένα με τον εαυτο σου
Μην προσπαθεις να την κατανοησεις
Κανει τα δικα της παιχνιδια
Οριζει καθοριζει και σε κανει να μοιαζεις μικρος
Ο πονος όμως δεν εχει να κανει με αυτην
Η μοιρα μπορει να σε χτυπα ανελεητα αλλα δεν φταιει αυτή που πονας
Φταις εσυ, γιατι εσυ κριθηκες ανικανος να ανταποκριθεις σε όλα εκεινα που η αορατη σου δυναμη ορισε να ζησεις
Κατά ποσο εισαι εσυ εκεινος που ξερει τι θα κανει?
Η μοιρα σου εισαι εσυ?
Μην προσπαθεις να καταλαβεις
Είναι όλα δυσκολα για τον ταπεινο σου νου
Όλα μαυρα φαινονται σε ασπρο φοντο ενός κοσμου ανελεητα πολυχρωμου
Όλα είναι τοσο εντονα
Πονας γι’αυτό, πονας που δεν μπορεις να καταλαβεις τι είναι αυτό που δινει ζωη σε κάθε χρωμα
Αλλα μην ξεφυγεις
Ορισε τη ζωη σου, προσπαθησε να θεσεις αρχη για τη ζωη σου
Γιατι η ζωη σου είναι ο,τι εχεις σ’αυτόν τον κοσμο
Γι’αυτό την καταμαρτυρουν ως πολυτιμη
Ο,τι εχεις και δεν εχεις
Όλα τα υπολοιπα είναι ρευστα
Φευγουν και χανονται σαν ποτε να μην υπηρξαν
Και η ζωη μενει εκει
Στασιμη, να περιμενει εσενα ποτε θα απόφασισεις να τη ζησεις
Μα ξυπνα επιτελους
Προφασιζεσαι τον πονο για να κρυφτεις
Να κρυφτεις από τι?
Από αυτά που ο ιδιος προκαλεις?
Ξυπνα.
Η ζωη δεν θα σε περιμενει για πολύ
Μη βολευεσαι στα λιγα
Τα πολλα δεν είναι προνομιο κανενος
Ξυπνα, η ζωη σου περασε
Καθεσαι και σκεφτεσαι εκεινα που σε πονανε χωρις καν να αναλογιστεις όλα εκεινα που σε κανουν δυνατο
Μην προσπαθεις άλλο η ζωη σου φευγει
Κοιτα πως σε αποχαιρετα
Κανε κατι επιτελους
Απεγνωσμενα το τελος πλησιαζει
Και συ το χαζευεις απραγος
Μα κοιτα, κοιτα πως χανεσαι
Κανε κατι….
Μην αφηνεις να χαθουν όλα ετσι
Μα γιατι?
Ασε πια τις σκεψεις του πονου
Δεν πονας, πεθαινεις….
Ο θανατος σου ηρθε και συ ουτε να ζησεις προλαβες
Θανατος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
