Helene52
03-03-2008 @ 02:35 | κρατιέμαι –ωστόσο- από τις λέξεις μου
αυτές με βεβαιώνουν πως είμαι εδώ
παρόν στα σφάλματά μου
μετατρέποντας τις αδυναμίες μου σε αντοχή
την ατολμία σε τόλμη
την αβεβαιότητα σε πλήρη σιγουριά
την μοναξιά σε πλήθος…
::yes.:: ::yes.:: ::up.:: | |
swordfish
03-03-2008 @ 02:55 | Πολύ καλό!! ::up.:: | |
arpistre
03-03-2008 @ 03:15 | κάθε φορά με κορυφαίο φινάλε ::smile.:: | |
panta smile
03-03-2008 @ 03:43 | ::yes.:: ::yes.:: ::rol.:: | |
skorpios30
03-03-2008 @ 07:44 | κρατιέμαι –ωστόσο- από τις λέξεις μου
αυτές με βεβαιώνουν πως είμαι εδώ
απλως...υπεροχο
::blush.:: | |
AlexSAI
03-03-2008 @ 07:52 | ::up.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
isidora
03-03-2008 @ 08:28 | κι αναγνωρίζω εκεί στο βάθος μου
ερείπια, θραύσματα ναών
σπαράγματα κιόνων
που με οδηγούν σε επίγνωση
της ελλοχεύουσας κατάρρευσης… ::rol.:: | |
simela
03-03-2008 @ 09:28 | μόλις περιέγραψες το συναίσθημα ενός υλιστικού κόσμου
που μας θέλει έτσι για να μπορούμε να πεθαίνουμε όπως
ακριβώς γεννιόμαστε....
.............................μόνοι μας.....................
Υπέροχο!!!!!!! | |
elena351
03-03-2008 @ 10:57 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |
nirbana
03-03-2008 @ 12:43 | μετατρέποντας τις αδυναμίες μου σε αντοχή
την ατολμία σε τόλμη
την αβεβαιότητα σε πλήρη σιγουριά
την μοναξιά σε πλήθος…
::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | |
D-Asimos
03-03-2008 @ 14:45 | ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ ΧΡΗΣΤΟ! | |
 |
