| |
Είσαι κι εσύ ένας γνωστός,ακόμη...
Μαζί μ'όλους τους άλλους...
Μαζί μ'εκείνους που μιλαώ λίγο,
γιατί δεν υπάρχουν λόγια!
Είσαι κι εσύ ένα γνωστός,ακόμη...
Και έχεις δυο μάτια,
σαν δυο σπίθες αναμμένες...
Και τριγυρνάς....Κι εγώ σε βλέπω σπάνια!
Ασύμμετρα τραγούδια γεμίζουμε το χρόνο...
Κλεμμένες λεπτομέρεις παγώνουν την στιγμή....
Κι είναι οι στιγμές άδειες κι ασήμαντες...
Αφυγάδευτες και πονεμένς οι ψυχές!
Ποιος να καταλάβει τον πόνο της ψυχής μου;
Μάλλον ένας γνωστός απλά, σαν και σένα,δεν μπορεί...
ΚΙ είν' οι σταγόνες της βροχής μετρημένες....
Και δεν μπορούν να κρύψουνε τα δάκρυα...
Κι εσύ ακόμη ένας γνωστός,μέσα στην καταιγίδα...
Τα χέρια μου παγώνουν όμως δίπλα μου κανείς!
Και θέλω τόσο να σε πλησιάσω...
Κι είναι τα λόγια μια παγίδα της στιγμής...
Είσαι κι εσύ ένας γνωστός,ακόμη...
Κι ίσως μια ξένη να 'μ' εγώ χωρίς ψυχή...
Και με το βλέμμα στην ματιά σου κολλημένο...
Είσαι κι εσύ ακόμα ένα "γιατί"!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
