| |
| | Ήτανε μια φορά μάτια μου και ένα καιρό …… |  | | | ζήσε την ζωή με κάθε της συναίσθημα | | |
Έτσι όπως αρχίζει το τραγούδι που μου αρέσει θα αρχίσω και εγώ .
Ήτανε μια φορά ένα παιδάκι 11 χρονών το οποίο κοιμότανε σ’ ένα κρεβάτι μονάχο , το ξυπνήσανε μέσα από τα παιδικά του όνειρα για να του αναγγείλουνε κάτι κακό , σ’ ένα σκαλοπάτι μιας μεγάλης σκάλας το καθίσανε που οδηγούσε στο μικρό δωμάτιο αυτό , τον πρόλογο αρχίσανε για να το πούνε με το μαλακό , άσχημο μαντάτο ήτανε δεν μπορούσαν να το πούνε εν ψυχρώ .
Παιδί μου άκουσε , είπε συγγενείς ο ένας από τους δύο ο πατέρας σου χάθηκε τον πήρανε οι άγγελοι ψηλά στον ουρανό , το παιδί εσάστισε και ένα δάκρυ έσταξε μικρό σαν να το περίμενε αυτό από καιρό , τον κόσμο έχασε εκείνη την στιγμή θαρρώ , η σκάλα έπεσε και βρέθηκε εξάφνου μονάχο .
Από το χέρι το επήρανε το επήγανε σε μαγαζί , μαύρα ρούχα να διαλέξουν για την μάνα του που πενθεί , αφού το συλλυπηθήκανε εφύγανε μαζί να πάνε στο μέρος που γινόταν η ταφή , κάπου μακριά από την πόλη την μικρή .
Εκεί που καθότανε μονάχο σκεπτικό , τον πήρανε στο δωμάτιο το σκοτεινό όπου γυναίκες θρηνούσαν τον άδικο χαμό , έπρεπε να τιμήσει μ’ ένα βλέμμα έστω τον χαμένο του γονιό , εμπήκε λοιπόν γοργά και η ματιά που έριξε το πόνεσε βαθιά .
Την επόμενη αρνήθηκε να πάει στην εκκλησιά , είχε τον ίδιο πόνο που τον αντίκρισε ψες για τελευταία φορά , με τους φίλους του κάθισε και έβλεπε την πομπή ν’ ανεβαίνει τον λόφο αργά μελαγχολικά .
Η καρδιά του ράγισε δεν άντεξε πολύ , από την βεράντα έφυγε και πήγε κάπου να κρυφτεί , τα δάκρυα αστείρευτα να τρέξουν χωρίς καμία υπομονή , τον πόνο να μάθει να αντέξει , να προχωρήσει στην ζωή .
Το παιδί μεγάλωσε , πέρασε βάσανα πολλά , παιχνίδια της ζωής έπαιξε και κέρδισε αρκετά , έμαθε να ζει και να δημιουργεί πάντα με την σκέψη του να γυρνά σ’ εκείνο το άχαρο πρωί , έγινε άντρας τώρα πια , μα μέσα του κρύβει την πληγωμένη του καρδιά .
Τον κόσμο του έπλασε ξανά , όμως ποτέ του δεν θα ξεχάσει το δικό του Γολγοθά , ο οποίος έμελε να του διδάξει πάρα πολλά , ανθρώπους έμαθε να σέβεται και να εκτιμά και τον κόσμο αυτόν ατενίζει μαζί με το βλέμμα του γονιού του από ψηλά .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | και σφραγίδα | | | |
|
Helene52
05-03-2008 @ 00:16 | ::angel.:: ::theos.:: ::hug.:: | | ΛΙΑ
05-03-2008 @ 00:51 | Τον κόσμο του έπλασε ξανά , όμως ποτέ του δεν θα ξεχάσει το δικό του Γολγοθά , ο οποίος έμελε να του διδάξει πάρα πολλά , ανθρώπους έμαθε να σέβεται και να εκτιμά και τον κόσμο αυτόν ατενίζει μαζί με το βλέμμα του γονιού του από ψηλά ...
και να σου συμπληρώσω ...τον κόσμο αυτόν ατενίζει με το βλέμμα που γνωρίζει μόνο η καρδιά... γιατί σ' αυτό που καταλήγεις μπορεί να φτάσει κι ένας άνθρωπος που όχι μόνο έχασε τον πατέρα του από θάνατο αλλά κι από χωρισμό... πανέμορφο όλο φίλε μου... γλυκόπικρο... ::yes.:: ::theos.:: ::love.:: | | Ektoras_ath
05-03-2008 @ 00:57 | ::love.:: ::wink.:: | | ingion1
05-03-2008 @ 05:29 | ::theos.:: | | simela
05-03-2008 @ 13:05 | συμφωνώ με τη ΛΙΑ...γλυκόπικρο αλλά ωραίο!! | | D-Asimos
05-03-2008 @ 14:13 | ΩΡΑΙΟ ΓΙΩΡΓΗ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
