| |
Είμαι ανήσυχο πουλί...
Φθονώ τον ίσκιο μου,
μα χαίρομαι να ατενίζω τα φτερά μου.
Ζηλεύω τα ταξίδια μου,
μα ταξιδεύοντας ελπίζω στα δεσμά μου.
Σκίζω τη σάρκα μου να νιώσω πόνο,
μα οργίζομαι που άφησα πάλι να πονώ.
Θέλω φροντίδα για να τη γιατρέψω,
μα κάθε χέρι που μʼ αγγίζει το ξεχνώ.
Κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι εσένα
κι όταν ξυπνώ τʼ όνειρο γίνεται αληθινό,
μα έχω παρασυρθεί ξανά σʼ όνειρα ξένα
κι αφήνω πάλι το δικό μου ορφανό.
Σʼ όσα μου πάθη με προσπέρασαν δε θʼ αφεθώ...
Θʼ ανοίξω τα φτερά μου για άλλα μέρη,
στον τόπο το δικό σου θα βρεθώ
κι ότι έχεις να μου δώσεις θα το πάρω
κι ότι σου λείπει θα στο δώσω εγώ.
Η αγάπη μου ένα δώρο σταθερό,
αυτήν έχω για μόνη συντροφιά μου
κι απ' όσα ένδοξα μέσα μου έχεις σπείρει
ήρθε η ώρα τον καρπό τους να γευτώ.
Δε θα σου επιστρέψω.
Δεν έχω άλλο να πω.
Εσύ με έμαθες να νιώθω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
