Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο παππούς
 
Θυμάσαι που μου κράταγες το χέρι
Με ζήλο και χαρά να μ’ οδηγείς
Στο απλερό το μονοπάτι της ζωής
Μα την εμπιστοσύνη μου την έκανες μαχαίρι

Θυμάσαι που με έκανες και γέλαγα
Καθώς ακούραστα με σήκωνες στους ώμους
Μα πήρε η ζωή μας η πικρή τους δρόμους
Και με τα δάκρυα που δεν έριξα γεμίσανε τα πέλαγα

Θυμάσαι που ήσουν ζωντανός, προστάτης και πατέρας
Που έξω μ’ έβγαζες για φαγητό τις Κυριακές
Χαμένα χρόνια και χαμένες εποχές
Βρεθήκαν μες στη χαραυγή μίας καινούριας μέρας

Η θύμηση σου από χρόνια σκονισμένη
Πάνω στο ράφι το πιό πίσω του μυαλού
Μιλάει για μια θλίψη ξεχασμένη
Και για το μνήμα σου το άκλαφτο, παππού



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τραύματα
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γνώθι σ' αυτόν
 
velico
05-03-2008 @ 15:08
::hug.::
::yes.:: ::wink.::
tik-tak
05-03-2008 @ 15:19
Το "απλερό" τι σημαίνει; Στα λεξικά δεν υπάρχει!
arpistre
05-03-2008 @ 15:21
γειά σου γλυκό Μαράκι Olsen
το ψηφίζω το απλερό σου! ::up.::
tomas_to_tomari
05-03-2008 @ 15:23
ax vre maria mou ::hug.::
me agikse polu gt to mono atomo pou exw xasei mexri stigmhs einai o enas apo tous 2 pappoudes mou
*elisavet*
05-03-2008 @ 15:27
Πολυ ομορφο Μαρια...μ'αγγιξε πολυ! ::sad.::
iptamenos_gatos
05-03-2008 @ 15:30
::hug.::
Αγγελος Κ.
05-03-2008 @ 15:40
πολύ ωραίο ::wink.::
D-Asimos
05-03-2008 @ 16:16
::yes.::
elena351
05-03-2008 @ 19:16
::hug.:: ::hug.::
::kiss.::
simela
05-03-2008 @ 22:35
ωχ!!!Μαράκι...μ' έλιωσες!!!
κι έχω και μια αδυναμία στον παππού..άλλο πράμα.. ::sad.::
ψιτ-ψιτ
05-03-2008 @ 22:58
!!!!!!!!!
flowersmoon
05-03-2008 @ 23:08
::up.:: ::yes.:: ::up.::
swordfish
06-03-2008 @ 00:22
Με συγκίνησες...μπράβο σου που μέσα από ''σκονισμένες θύμησες'' βγάζεις τόσο καθάριο συναίσθημα ::hug.::
Ναταλία...
06-03-2008 @ 02:41
θύμηση σου από χρόνια σκονισμένη
Πάνω στο ράφι το πιό πίσω του μυαλού
Μιλάει για μια θλίψη ξεχασμένη
Και για το μνήμα σου το άκλαφτο, παππού

::up.:: ::hug.:: ::kiss.::
boutzis
06-03-2008 @ 04:03

Με συγκίνησες ...στ' αλήθεια...
balistreri
06-03-2008 @ 04:04
πάει ο παππούς τον εγγονό βόλτα στο πάρκο...κάποια στιγμή θέλει να κατουρήσει...λέει στον μικρό να περιμένει πάει πίσω από ένα δέντρο και την απλώνει....όταν επιστρέφει τον λέει ο μικρός...
- Ώρε παππού τι ήταν αυτό που είδα;
- Είδες γιόκα μου ε; (νοσταλγικά)...
- Ναι ρε παππού...πω πω...
- Όταν ήμουν νέος παιδί μου...πάνω σ’ αυτό κρεμούσα δυο τενεκέδες γεμάτους νερό και τους κουβαλούσα τρία χιλιόμετρα....
- Και τώρα παππού; δεν μπορείς τώρα;
- Τώρα γιόκα μου....πονάνε τα πόδια μου... ::whist.::
Maria Olsen
06-03-2008 @ 04:34
xaxaxa vre mpagasa exw akousei kati paromoio isws to grapsw apopse apo to spiti (meta tis 10) ::razz2.::
AlexSAI
06-03-2008 @ 05:01
Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::theos.::
artista_k
06-03-2008 @ 08:36
Γνώρισα μόνο τον ένα μου παππού και μόνο για τα 4 πρώτα χρόνια της ζωής μου... Νά ναι καλά και οι δυο εκεί που είναι! Μπράβο βρε Μαράκι, με κατασυγκίνησες !!! ::kiss.::
Maria Olsen
06-03-2008 @ 22:28
Kαλημέρα σε όλους.
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια και μια ερώτηση: είναι το ποίημα μια εκατό τοις εκατό θετική απόδοση της σχέσης παππού-εγγονής;
velico
07-03-2008 @ 08:15
δεν είχα ποτέ παππού....μακάρι να ήξερα να σου πω... ::wink.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο