| |
απέναντί μου πάλι εσείς
η σιωπή μου
ο θεατής
χειμώνες καλοκαίρια
κοιτάζοντας τα αστέρια
τις μνήμες μου ξυπναώ με ενα φιλί
μου λείπει η ζωή μου
μαζί το καθετί μου
να ακούω την πνοή μου
να ανασαίνει τη ζωή
στις πέντε να ξυπνάω
με σφυρί να σπάω
το ξυπνητήρι
για ακόμα ενά λεπτό
ακόμα 'ενα χατήρι
να μου κάνω
με τη μια στο ντουζ να τρέξω
με το τηλέφωνο να παίξω
sto fame story της κραυγής
και τα καλά μου πριν φορέσω
καλήμερα να χωρέσω
στο αρωμά μιας προσευχής
να ΄χαιδέψω τα λουλούδια
στο μάγουλο σαν σκύψουν
σαν μικρά αγγελούδια
ψυχή να μου αλοίψουν
και η γιαγιά απέναντι
να βάζει στις πατερίτσες πέναλντι
κι εγώ να τη συνοδεύω κρατώντας το χεράκι της βελούδινα αγγαλιά
να λέω καλήμερα
σε ευχάριστω θεε μου για ακόμα μια μέρα
που χτυπά η καρδιά
και οσους αγαπάω
τους βλέπω να χαμογελούν και χαμογελάω εις διπλούν
και σαν φτάσω στον προορισμό μου
να σκεπάσω ήλιο το μωρό μου
με ενα φιλί πιο τρυφερά
δες τι σου φερα
και όσο θα μαι στην οθόνη
οι απένατι μου δρόμοι
με ανθισμένα τα φτερά
σαν με κοιτάνε
να βγάλω τις μπογές μου και όλες τις κακές μου
΄μουτσουρωμένς μου στιγμές
να βάψω τον παλιάτσο να δώσω ένα στραπάτσο σε όλες τις μπουνιές
και να χαμογελάσω
σαν να μη μου έλειπα ποτε. . .
αμάν βρε μοναξιά οταν ανοίγεις τα πανιά
η άγκυρα βαριά
και πως να το αντέξω
να μη σε αφήσω έξω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
