| |
Εϊ συ στρατιώτη, με το ξιπασμένο χαμόγελο
της ιστορίας, τραγικέ περίγελε της υφηλίου,
πού είναι η μαγκιά και το αντριλίκι σου;
Εϊ συ στρατιώτη, τσαμπουκά εκ του ασφαλούς
που βαδίζεις στα πυρωμένα χνάρια των οβίδων,
πού άφησες την καρδιά σου;
Σε ποιόν άραγε θεό πιστεύεις;
Ως κι ο θεός του πολέμου ριγά στο πέρασμα σου
και κρύβεται από ντροπή!
Τί άραγε σκέφτεσαι όταν καις σπίτια, βιάζεις γυναίκες
και σκοτώνεις μωρά;
Τίποτα! Γιατί είσαι ένας απ΄τους χιλιάδες ηλίθιους κλώνους
των τεράτων που γέννησε κατά λάθος η φύση.
Για να την κυβερνούν και να τη βιάζουν καθημερινά!
Όμως κάτω απ΄τις ματωβαμένες αρβύλες σου φυτρώνουν
ακόμα λίγες ολόδροσες μαργαρίτες.
Έτσι, για να σου θυμίζουν τα ολόδροσα χαμόγελα
που έσβησες μ΄ αυτό το καταραμένο σου παιχνιδάκι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
