| |
21°μέρος
Μετρούσε τις ώρες δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο για να έρθει η ώρα να πάει να την πάρει… Η ίδια πάλι δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένη, γιατί δεν ήξερε τι την περίμενε κ είχε το μυαλό της στον πατέρα της. Είχαν να μιλήσουν καμιά 3 βδομάδες. Με την μητέρα της δεν μιλούσε, μόνο για τα απαραίτητα. Δεν ήθελε να έχει ιδιαίτερες σχέσεις. Ντύθηκε γρήγορα κ κατέβηκε κάτω. Ο Άγγελος την περίμενε. Την αγκάλιασε κ της είπε με ένα ζεστό πλατύ χαμόγελο.
-είσαι ντυμένη καλά? Γιατί εκεί που θα πάμε θα κάνει κρύο..
-ναι μωρέ, καλά είμαι.
Ανέβηκαν στο μηχανάκι βάλανε κράνη κ ξεκίνησαν.. μετά από 20 λεπτά είχαν φτάσει. Η Γεύση έβγαλε το κράνος της, κατέβηκε από το μηχανάκι κ ‘έδεσε’ τα χέρια της γύρω από την κοιλιά της, γιατί όντως το κρύο ήταν έντονο. Τα χείλη της ήδη ξεραίνονταν, ενώ η μύτη της γινόταν κόκκινη σαν τα μαγουλάκια της.
-λοιπόν? Τι έχεις να πεις?
Ήταν απλά υπέροχο. Δεν υπάρχουν λέξεις να το περιγράψεις. Ο ουρανός είχε αρχίσει να παίρνει στο πάνω μέρος ένα σκούρο βαθύ μπλε, στην μέση ένα μπλε-γκρι κ χαμηλά εκεί που ενωνόταν ο ουρανός με την θάλασσα ένα γκριζογάλανο μαζί με κάτι ροζ-κόκκινες-πορτοκαλί ηλιαχτίδες, καθώς ο ήλιος βυθιζόταν κ χανόταν μέσα στην θάλασσα για να αναγγείλει την έναρξη της νύχτας κ την κυριαρχία του φωτός στο φεγγάρι. Η θάλασσα ήταν βαμμένη με τα χρώματα των ηλιαχτίδων στο βάθος ενώ η υπόλοιπη με ένα βαθύ πράσινο-λαδί. Στην πραγματικότητα από εκεί που ήταν τα παιδιά την έβλεπες μπλε ,γκρι ή ακόμη κ σκούρο μπλε ίσως κ μαύρο.
-ουάου! Αναφώνησε η Γεύση, πρώτη φορά έβλεπε ένα τόσο ωραίο τοπίο(ήταν κ εκεί πολύ ωραία, σαν δασάκι ένα πράγμα) με τόση ωραία θέα…
Το μέρος εκείνο ήταν 15 λεπτά περπάτημα από το σπίτι των παιδιών αν κ ο Άγγελος πριν πήγε από άλλο δρόμο..
-θες να φύγουμε? Κρυώνεις? Ρώτησε αυτός.
-λιγάκι, αλλά μου αρέσει πάρα πολύ εδώ, αποκρίθηκε αυτή.
Σε κάποια φάση πήγε από πίσω της, την έπιασε αγκαλιά κ έβαλε τα χέρια του στην κοιλιά της. ήταν κ οι δυο τους πραγματικά πολύ πιο ζεστά… γύρισε προς το μέρος του κ είπε, καθώς ήταν στην αγκαλιά του κ ακουμπούσε στο στήθος τους το κεφάλι της( λόγω του ύψους φυσικά).
-μη με αφήσεις ποτέ! Ποτέ!
-ΠΟΤΕ! Ποτέ δεν θα σε αφήσω.
Όχι δεν πρέπει να αγαπήσω! Κανέναν κ καμία! γιατί κανείς δεν αγάπησε εμένα…
Πλησίασε το πρόσωπο της… την κοιτούσε στα μάτια κ αυτή το ίδιο. Μια στα μάτια, μια στα χείλη. Περιμένοντας κ οι δυο μια λέξη, μια φράση ή μια κίνηση από τον άλλον. Έσκυψε πιο κοντά ο Άγγελος. Ήταν σε απόσταση αναπνοής. Οι σφυγμοί του είχαν φτάσει τους 150 ενώ η Γεύση έτρεμε κ είχε έναν κόμπο στην κοιλιά… τέλος πλησίασε ακόμη πιο πολύ και….
Η λογική του, του έλεγε να μην το κάνει, η καρδιά του όμως το αντίθετο. Ίσως να ήταν η κατάλληλη στιγμή να κάνει την κίνηση του. Εκείνη όμως την στιγμή πέρασαν μερικές εικόνες μπροστά από τα μάτια του σαν μια γρήγορη ταινία: ένα φιλί του με την Χρύσα την κοπέλα από την Ρόδο, αμέσως μετά η σκηνή που την έπιασε με την σύριγγα στο χέρι, το φιλί με την Μυρτώ κ μετά την σκηνή στο πάρκο που την έπιασε μαζί με άλλον, μετά την μαμά του να τον φιλάει στο μέτωπο κ τέλος τον πατέρα του..
Όλα άλλαξαν αυτόματα. Οι σκέψεις του, τα συναισθήματά του, τα θέλω του. Τέλος μετά από αυτά τα 5-6 λεπτά που έκανε ένα μικρό ταξίδι στα παλιά την φίλησε στο δεξί μάγουλο. Αυτή τον κοίταξε μονάχα… μετά έφυγαν.. θα πήγαιναν από το σπίτι της Γεύσης να πάρει κάτι να φάνε κ μετά στο διαμέρισμα για να ψάξουν για το θέμα..
Ανέβηκαν τα σκαλάκια της εξώπορτας κ μπήκαν στο σπίτι, είχε ωραία ζεστούλα. Δεν είχε αναμμένα φώτα μόνο στην κουζίνα, οπότε υπέθεσε πως θα είναι μόνο η μαμά της κ θα έχει αφήσει ένα φως ανοιχτό. Δεν είχαν λόγο αλλά δεν μιλήσουν μέχρι να πάνε στην κουζίνα… εκεί όμως όχι θα μιλούσαν αλλά θα πάθαιναν κ το σοκ της ζωής τους. με το που μπόρεσαν να διακρίνουν ποιος ήταν στην κουζίνα ακούστηκε από την Γεύση ένα:
-ΜΑΜΑ?????????????????????????
22°μέρος
Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ήθελαν κ οι δυο να βλέπουν εφιάλτη κ να ξυπνήσουν εκείνο το δευτερόλεπτο αμέσως. Δεν ήθελαν να ζουν άλλο αυτό το πράγμα. Ήταν μια κόλαση, ένας εφιάλτης.
-ΜΠΑΜΠΑ??? Φώναξε ταυτόχρονα με την Γεύση ο Άγγελος.
Κ όμως ήταν αλήθεια. Αν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε… κ όμως αυτό ήταν. Αυτό που φαντάζεστε.
-να σου εξηγήσω ζαχαρένια μου, φώναξε η μαμά της Γεύσης..
-τι να μου εξηγήσεις ρε μαμά, δεν είμαι μωρό για να μην καταλαβαίνω κ πόσες φορές σου έχω πει να μην με λες ζαχαρένια???? Αυτό είναι του ΜΠΑΜΠΑ κ μόνο δικό του!!
Ήταν τόσο νευριασμένη που κόντευε να ορμίξει στην μητέρα της. Ο Άγγελος κοιτούσε με ένα μίσος, έναν φθόνο τον πατέρα του.
Μακάρι να μην ήταν πατέρας μου αυτός ο άνθρωπος, μακάρι η μάνα μου να με έχει κάνει με άλλον.
Η Γεύση τσίριξε ένα ΣΕ ΜΙΣΩ στην μάνα της κ έφυγε τρέχοντας χτυπώντας δυνατά την πόρτα. Ο Άγγελος δεν την πρόλαβε αλλά έτρεξε ξοπίσω της.
Η χειρότερη εικόνα της ζωής της. Η μάνα της με μια κοιλιά τούρλα, έγκυος λογικά από τον πατέρα της φιλιόταν στο τραπέζι της κουζίνας με τον πατέρα του Άγγελου. Ποτέ δεν περίμενε ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο.
-ηρέμησε, της είπε ο Άγγελος.
-τι να ηρεμήσω? Τώρα δεν ξέρω τι να πιστέψω! Ο πατέρας μου έφυγε για δουλειά ή γιατί μάλωσε με την μάνα μου ή γιατί αυτή έχει σχέση με τον πατέρα σου??
-δεν ξέρω… για αυτό το θέμα καλύτερα να μιλήσεις με την μαμά σου ή τον πατέρα σου..
-θα μιλούσα με τον μπαμπά μου, μόνο που έχω να μιλήσω ένα μήνα μαζί του! Είπε πολύ νευριασμένη αυτή, χωρίς όμως να έχει λόγο να φωνάζει σε αυτόν.
-θέλω να φύγω από το σπίτι.. γίνεται???
-μην το κάνεις! Θα βάλει αστυνομία να σε βρει κ τα λοιπά… ήθελα να το κάνω κ εγώ αλλά ήξερα πως δεν θα έβγαζε σε τίποτα..
-γιατί ρε γαμώτο?? Έπρεπε τώρα οι γονείς μας να είναι μαζί?? Έχω που έχω τα προβλήματά μου από πιο μπροστά μόνο αυτό τώρα μου έλειπε… ο πατέρας μου φεύγει χωρίς εξηγήσεις, έχω να μιλήσω μαζί του τόσο καιρό, έχω να τον δω πολύ περισσότερο, η μάνα μου είναι έγκυος κ τώρα αυτό??? Γιατί?? Μου λες? Γιατί?
-ίσως κάποιες στιγμές συμβαίνουν πράγματα που δεν τα προγραμματίζουμε, ίσως αυτό ακούγεται πολύ ψύχραιμο κ νερόβραστο αν κ δεν είμαι σε ψυχραιμία κ εγώ, τουλάχιστον με παρηγορεί.. μετά από κάθε βροχή βγαίνει το ουράνιο τόξο κ στην συνέχεια πάλι ο ήλιος, είπε με μια φωνή που έτρεμε από το κρύο κ την υπερένταση.
Η αλήθεια ήταν πως η Γεύση εκείνη την στιγμή δεν μπορούσε να σκεφτεί λογικά, ήταν πολύ νευριασμένη κ ταραγμένη που την εμπόδιζε κάθε λέξη λογικότητας να περάσει στην καρδιά της κ στο μυαλό της. εκείνη την στιγμή τα λόγια κανενός δεν την παρηγορούσαν, είχε τόσο μίσος κ τόσο πόνο μέσα της που δεν μπορούσε να σκεφτεί μάλλον τίποτα άλλο.
Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό της Γεύσης. Ήταν ο Στέλιος που της είχε στείλει μήνυμα, ούτε τηλέφωνο ο τσιγκούνης θα σκεφτόταν άλλη.
-εσύ μου έλειπες τώρα μ@@@@@!
-ποιος είναι?
-ο Στέλιος.
-τι λέει? Ρώτησε ο Άγγελος.
-γεια σου μωρό, καιρό δεν έχουμε να τα πούμε? Τι λες για ποτάκι αύριο?? Την Δευτέρα δεν έχουμε σχολείο γιατί έχουν συνέλευση οι καθηγητές.. είπε νευριασμένα κ με ένα μούτρο η Γεύση. Θα πάρω τον Κωστή αμέσως τηλέφωνο να έρθει εδώ να τα βάλει όλα σε μία τάξη, συνέχισε.
-άσχετο βέβαια το ένα με το άλλο αλλά καλή η ιδέα σου, είπε αυτός.
Μέσα σε 10 λεπτά άκουσαν το μηχανάκι του Κωστή που τσακίστηκε να έρθει.
-ζαχαρένια μου… τι έγινε?? Τρόμαξα με το τηλεφώνημα σου.. είπε ο Κωστής καθώς κατέβηκε από την μηχανή.
-πρώτον να φοράς το κράνος σου κ κάτσε να σου πω.. να πήγα σπίτι να πάρω κάτι και…
Άρχισε να διηγείται την ιστορία λέξη προς λέξη στον αδερφό της, ο οποίος την κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια.
-θα την σκοτώσω, μα το θεό! Φώναξε ο Κωστής μόλις είπε κ την τελευταία της λέξη η Γεύση.
Έτρεξε εξαγριωμένος μέσα στο σπίτι κ βρήκε την μαμά του κ τον μπαμπά του Άγγελου να κάθονται ανέμελοι σαν δυο φιλενάδες που πίνουν καφέ κ κουτσομπολεύουν.
-γιατί το έκανες αυτό? Κ τώρα κάθεσαι έτσι, λες κ δεν έγινε τίποτα?? Φώναξε ο Κωστής ενώ ήταν έτοιμος να πέσει πάνω στην μαμά του. Είσαι έγκυος κ κάνεις τέτοιες μ@@@ με δουλεύεις?? Κ μια ωραία ερώτηση: το παιδί ποιανού είναι? Του μπαμπά ή δικό του?
Η μητέρα του τον κοιτούσε σ τα μάτια κ άρχισε να δακρύζει, μπορεί να ήταν αγόρι ο Κωστής αλλά ποτέ ξανά δεν είχε μιλήσει έτσι στην μαμά του..
-μην κλαις τώρα για να μας κάνεις να σε λυπηθούμε! Πες τώρα εδώ μπροστά σε όλους ποιανού είναι το παιδί!!
-δεν… δεν… δεν… είπε κ άρχισε να κλαίει δυνατά με λυγμούς..
Είχαν κοκκινίσει τα μάτια της μέσα σε 3 δευτερόλεπτα.
-εσύ πατέρα δεν έχεις να πεις τίποτε? Είπε με αυστηρότητα ο Άγγελος.
-εγώ τι να πω? Η συζήτηση που γίνεται, γίνεται ανάμεσα στην Μαριάννα κ στον Κωστή.
-με δουλεύεις πατέρα?? Αν το παιδί είναι δικό σου δεν έχεις λόγο να πάρεις μέρος στην συζήτηση?? Ξαναείπε απότομα ο Άγγελος.
Η Γεύση κοιτούσε μια την μάνα της, μια τον Κωστή που ήταν τόσο θυμωμένος κ εκτός εαυτού, τον Άγγελο να φωνάζει στον πατέρα του. Δεν ήξερε ποια ήταν η θέση της. να κάνει ότι κάνουν οι άλλοι δυο ή να μείνει εκεί στην γωνία κ να μην μιλήσει, αφήνοντας την κατάσταση στα αγόρια?
-ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ, φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε η Γεύση καθώς εκεί μέσα είχε γίνει ζούγκλα από τις φωνές κ τα κλάματα της μάνας της. εμείς είμαστε οι έφηβοι κ εσείς φέρεστε στα μικρά παιδιά?!?!?! Εμείς πρέπει να σας κάνουμε κυρήγματα κ να σας βάζουμε στον σωστό δρόμο??? Τα παιδιά σας?? Κ νομίζετε τώρα πως εμείς θα δεχτούμε εμείς οι 5 ή μάλλον 6 να γίνουμε μια ευτυχισμένη οικογένεια?? Ακόμη κ να είναι δικό σας το μωρό? Είπε απευθύνοντας τον λόγο στους γονείς.
-ξέχασες να μετρήσεις την Αριάννα, είπε ο πατέρας του Άγγελου.
-έστω 7! Είναι λογικά όλα αυτά που συμβαίνουν?? Κ πάνω από όλα να μας τα κρύβεται κ να μην μας δίνεται μια εξήγηση έστω ή μια απάντηση σε μια πάρα πολύ σημαντική ερώτηση που σας κάνουμε??
Κανείς δεν μιλούσε μετά την αγόρευση της Γεύσης, όλα σταμάτησαν και οι φωνές κ το κλάμα της μαμά της κ όλα. Μια ησυχία υπηκρατούσε, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν βαριά δεν ήταν απλά όλα αυτά που συνεβαίνανε. Ίσως εκείνη η νύχτα να ήταν η πιο καθοριστική για την ζωή κ των 6 ή μάλλον 7…..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
