| |
Στα παιδιά του Ιράκ
Αλί , Σεϊλά , Μοχάμεντ , Σαχάρ!… Είμαι η Ελένη απ' την Ελλάδα…
Σας είδα πάλι στην τηλεόραση, ξυπόλητα και λερωμένα, με τα λιγνά σας χέρια απλωμένα, σαν τα κλαδιά του δέντρου που έχασε ξαφνικά τα φύλλα του, να ζητάτε τροφή και νερό, με αδύναμες φωνές και μάτια λυπημένα...
Σας είδα να πλένετε τις πληγές σας στα βρώμικα νερά του Ευφράτη…
Στα χαλασμένα σπίτια, στους λασπωμένους δρόμους, μέσα στη σκόνη και τους καπνούς, δίπλα στις οβίδες, μέσα στους κήπους με τα λουλούδια μιας μαραμένης Άνοιξης, είδα τα παιγνίδια σας.
Θολός αέρας παίρνει τα τραγούδια σας και οι κρότοι οι βροντεροί του πολέμου σκεπάζουν τα παραμύθια σας.
Το λύκο τον κακό τον λέτε Μπους. Ήρθε με την αγέλη των άγριων ζώων, πέρ' απ' τη θάλασσα, απ' το δάσος των ψηλών σπιτιών, όπου κατοικούνε γίγαντες και νάνοι, απ' το βασίλειο των βαρβάρων...
Παιδιά, μήν του ανοίξετε την πόρτα!
Χτενίστηκε, στολίστηκε, να φαίνεται καλός και καθαρός, για να σας ξεγελάσει, κακόμοιρα!
Μήν του ανοίξετεεε!
Άκουσα, ότι εμείς τους μάθαμε τους αριθμούς, ανάγνωση και γραφή,
να κοιτάζουν και να ξετάζουν στον ουρανό τ' αστέρια.
Είδα και χτές ένα μεγάλο πόλεμο.
Μπουλντόζες και φορτηγά να περνάνε κι αεροπλάνα να ξερνάνε πάνω σας πράσινη φωτιά.
Τη νύχτα, πήρα το καλαθάκι μου, έβαλα μέσα ρούχα καθαρά, τα καλά μου παπούτσια, την αποκριάτικη στολή μου, κουλουράκια, γάλα και σοκολάτες, νερό και DEPON, την αντιβίωση,
τις ανάσες μου και γλίστρησα απ' τ' όνειρο σε μια τρύπα βαθιά να βγώ κοντά σας …
Ξύπνησα, κλαίγοντας, με μια σταλαγματιά αίμα στα δάχτυλά μου…
΄Ισως νάναι απ' του Αλί το πληγωμένο χέρι που χάιδεψα στη Βασόρα
ή απ' της Σεϊλά το ματωμένο στόμα που σκούπισα στη Βαβυλώνα
ή νάναι ακόμα απ' του μωρού παιδιού το καμένο πρόσωπο που άγγιξα στη Βαγδάτη…
Μπορεί όμως νάναι και τα δάκρυά μου, που γίναν αίμα μέσ' στη ματωμένη νύχτα…
Αθήνα 4-4-2003
Στην κόρη μου Ελένη τριών ετών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
