Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εσύ
 
Ποιος είπε οχι την ώρα που έφθασε η φθορά
Ποιος ψιθύρησε τον πλούτο στην αμύθιτη πενία
Ποιος περιβλήθη τα κόκκινα και τα χρυσά
Κι έφερε στη ψυχή μου αγάπη,νηνεμία

Στάθηκες ολόχαρη να τα προσφέρεις όλα αυτά
Ανταλλάζοντας τη γαλήνη σου με την ταραχή μου
Παραδόθηκες στους δικούς μου εφιάλτες και μου υπόσχεσαι τη συντροφιά
Στο θάνατο και στη ζωή μου

Η είσοδος σου στο σπίτι μου ηταν γιορτή βουνίσια δροσισμένη
Θρονιάστηκε στα μοναχικά δωμάτια κι έφεξαν οι σύθαμπες γωνιές
Τα σκεβρωμένα ξύλα λες και ξεπέταξαν ζωή μεταλλαγμένη
Κλαριά και βάτοι λες κι άνθισαν,πρασίνισαν και τα φυλλώματα αρμαθιές

Φτερωμένη,ελεύθερη κι όμως ήρθες να μείνεις στη σκοτεινιά μου
Τυλίχτηκες μες στα κουρέλια της σκιάς μου και με γαληνεύεις
Με γέμισες με μέριμνες και στοργές,έγινες η χαρά μου
Στο κόσμο πια μονο εσύ με προστατεύεις

Δώσε,αίμα της καρδιάς μου,δώσε ψυχή μου
Δύναμη να την υμνήσω όσο μπορώ
Ένα λουλούδι αρκεί μονάχα απο τα μύρια που στρώνει η φύση στην αυλή μου
Ενα ανοιξιάτικο λουλούδι να της χαρίσω και να της πώ το σ’αγαπώ

Η ύπαρξη της ας γίνει κόκκος προσευχής ας ειπωθούν για αυτήν πολλοί ψαλμοί
Απο τη γή ως στ’άδυτα του ατέρμονου ουρανού
Καιρός αλαλαγμού στη μοναξιά και στη σιωπή
Στο χασομέρι της περιδιάβασης,στην άνεση και στη σπατάλη του ρεμβασμού





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Helene52
14-03-2008 @ 06:01
Η ύπαρξη της ας γίνει κόκκος προσευχής ας ειπωθούν για αυτήν πολλοί ψαλμοί
Απο τη γή ως στ’άδυτα του ατέρμονου ουρανού
Καιρός αλαλαγμού στη μοναξιά και στη σιωπή
Στο χασομέρι της περιδιάβασης,στην άνεση και στη σπατάλη του ρεμβασμού
Άφωνη !!!! Δεν ξέρω ή μάλλον δεν υπάρχουν σχόλια γι αυτή τη δημιουργία!!!! Το μονον που μπορώ να κάνω είναι
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
tinios
14-03-2008 @ 06:05
Πάντα απορούσα, πως καταφέρνεις να απλώνεις τόσο τα συναισθήματα, χωρις να γίνεσαι κουραστικός!!
Απαράμιλλος!!!!
swordfish
14-03-2008 @ 06:18
Συμφωνώ με tinio και συμπληρώνω ''είσαι αστείρευτη πηγή!''
Giasemi
14-03-2008 @ 06:44
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
margatsif
14-03-2008 @ 07:34
Μπράβο σου Ανδρέα!........Μπράβο σου!
marialk74
14-03-2008 @ 08:45
eisai foveros....teleio!!! ::up.:: ::theos.:: ::love.::
angelaki*
14-03-2008 @ 08:54
τέλειο!!!!!
και πολύ βαθυστόχαστο...!
::love.::
elena351
14-03-2008 @ 09:25
Pws mporw na sxoliasw???Me afhses afwnh ! Ti na pw....foverh asteireyth penna! ::theos.:: ::love.:: ::theos.::
mariaeleni
14-03-2008 @ 12:52
Φτερωμένη,ελεύθερη κι όμως ήρθες να μείνεις στη σκοτεινιά μου
Τυλίχτηκες μες στα κουρέλια της σκιάς μου και με γαληνεύεις
Με γέμισες με μέριμνες και στοργές,έγινες η χαρά μου
Στο κόσμο πια μονο εσύ με προστατεύεις

ΦΟΒΕΡΟ.......... ::love.:: ::hug.::
Ναταλία...
14-03-2008 @ 15:12
::up.:: ::hug.:: ::yes.::
D-Asimos
14-03-2008 @ 19:23
Η είσοδος σου στο σπίτι μου ηταν γιορτή βουνίσια δροσισμένη
ΑΓΡΙΕΥΤΗΚΑ ::smile.::
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΝΔΡΕΑ!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο