στο ταμείο του σουπερμαρκετ, με ένα ταγάρι γραμμένο...
Γειάσου Ευδοξία απ’ το Αλιβέρι – μόνη λοιπόν είσαι στην πόλημας;
δέν είναι εδώ πράσινος νότος – εδώ είν’ ο γκρίζος βράχος του βορρά
έχω απ’ τις ντόπιες καλομάθει – με άγνωστες κοπελιές να μή μιλώ
πού πάς μετά απ’ το σούπερμάρκετ – νά’ ξερα θά’ θελα αλλα δέν ρωτώ
απομεσήμερο τρείς η ώρα – και μεσημεριανό δέν έχεις φάει;
νά’ ξερα να σε προσκαλέσω – να’ρθείς μαζί να πάμε στης μαμάς
μα εσύ ήδη μπήκες περιμένεις – στο μαγαζί με τα κοτόπουλα
(δέν πάει Τετάρτη νά’ναι μέρα; - που δίνουν και στο Θεό λογαριασμό;)
λίγη έχω δύναμη και γνώση – και να σε κυνηγήσω δέν μπορώ
είμαι άνθρωπος με σάρκα και αίμα – και όχι κανένας του Ύψιστου Χριστός.
[I](2004 Φεβρουαρίου 11. 庚申 ημέρα ήταν, που τότε κάθε 60ήμερο κατα την κινέζικη παράδοση τα πνεύματα για του ανθρώπου τη συμπεριφορά στο Θεό αναφορά δίνουν).[/I]
