| |
Μες στο χειμώνα της Αθήνας, βιόλες ψάχνω να σου βρω
Γράφω στα τζάμια τ’ όνομά σου, στις βιτρίνες που κοιτώ
Κάνω καντάδες και φαλτσάρω στο σοκάκι σου εμπρός
Κι ας λένε όλοι τώρα πια πως έχω γίνει γραφικός
Κι ας λένε όλοι τώρα πια πως έχω γίνει γραφικός
Χάρισέ μου ένα βλέμμα
Το χαμόγελό σου κέρνα
Όταν μου γελάς γιορτάζω
Και φωνάζω
Σα Ρωμαίος προσεγγίζω
Και το χέρι σου αγγίζω
Μ’ ένα χάδι σου θυμίζω
Πόσο σ’ αγαπώ
Κάθε σου νεύμα μια ελπίδα, κάθε λέξη προσταγή,
Είναι του πόθου η σφραγίδα, άγια δέσμευση ιερή.
Ειν’ η μορφή σου σαν εικόνα, που τιμώ ασκητικά,
Είναι το νέκταρ της ζωής, τα δυο σου χείλη τα γλυκά,
Είναι το νέκταρ της ζωής, τα δυο σου χείλη τα γλυκά.
Χάρισέ μου ένα βλέμμα
Το χαμόγελό σου κέρνα
Όταν μου γελάς γιορτάζω
Και φωνάζω
Σα Ρωμαίος προσεγγίζω
Και το χέρι σου αγγίζω
Μ’ ένα χάδι σου θυμίζω
Πόσο σ’ αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
