Helene52
16-03-2008 @ 03:56 | Χωρίς κανένα άλλο σχόλιο .......
Με έχεις κάνει για άλλη μια φορά και έχασα το λεξιλόγιό μου Ανδρέαααα !!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ναταλία...
16-03-2008 @ 04:35 | Το χωράφι εκείνο που ξαφνιάστηκε
Οταν ξεθηκαρώθη μιαν αυγή
Η λόγχη ολόχλωρη του βλασταριού του πρώτου
Πράσινη θάλασσα θα γίνει,θα ξανθήνει
Θα γίνει χρυσαφένια και θ’αστράψουνε
Του θερισμού τα μισοφέγγρα στα στήθια του
Εκεινος που γεννήθηκε μια μέρα
Θα γίνει άντρας και θα πάρει μες στα χέρια του
Ζυμάρι τη ζωή του να την πλάσει
Σε νιώθω Αντρέα και ::theos.:: ::theos.:: ::yes.:: | |
elena351
16-03-2008 @ 05:17 | Οσο και να ψάχνω νά ᾽βρω λέξεις να σχολιάσω ....δεν γίνεται ,για μιά ακόμη φορά υποκλίνομαι !! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
boutzis
16-03-2008 @ 05:20 | Πάμε όλοι μαζί ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
isidora
16-03-2008 @ 06:07 | Στα χέρια σου τα δυνατά που ως χέρια ειναι τ’αέρα
Κι είναι οπως μάνας ήσυχη και προφυλάχτρα αγκάλη
πολύ δυνατό. Μπράβο ::smile.:: | |
AlexSAI
16-03-2008 @ 08:14 | Υπέροχο!!! ::theos.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Giasemi
16-03-2008 @ 08:28 | ME ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΩ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
AndreasChristodoulou
16-03-2008 @ 08:36 | Οι αιώνες που θάρχονται
Ως θα περνούν με τ'ατσαλένια τους πατήματα
Θα σταματουν σ’αυτή της γής την άκρη
Και θα βροντολαλούν:
Μνήμη για πάντα εδω θα κάνεις
Βωμό που δεν σβήνει.
Τα λούλουδα τα πιο λαμπρά θα φέρεις και θα ράνεις
Εδω θα μείνεις Δόξα εδω θα υφαίνεις
Χρυση χλαμύδα αθάνατη
Εδώ Θάνατε ποτε δεν θα περνάς και δε θα φτάνεις.
Τον Ιουλιο του 1974 οι Τουρκοι πατησαν το ποδι τους στην Κύπρο.Σε ενα φυλακιο στα βουνα του Πενταδαχτύλου 4 φανταροι,ο Μιχαλης ,Ο Νίκος ,ο Κωστης κι ο Πέτρος εδωσαν ολες τους τις δυναμεις με τα λιγοστα οπλα και πολεμοφοδια που ειχαν για να τους κρατησουν μακρυα,αλλα ηταν αδυνατο.
Ο Μιχάλης που ηταν λοχιας υπευθυνος του φυλακιου ειπε στου συντροφους του να φυγουν και θα τους εδινε αυτος καλυψη με το πολυβολο του που ειχε.Οι συντροφοι του δεν ηθελαν να φυγουν αλλα αυτος τους διεταξε να το κανουν
Ο Νικος διενυσε μια αποσταση 50 μετρων αλλα μετανιωσε και γυρισε πισω.Ηταν αχωριστοι φιλοι με το Μιχαλη .Ομως δεν προλαβε να φτασει εκει.Οι Τουρκοι περικυκλωσαν το φυλακιο και καλεσαν το Μιχαλη να βγει εξω.Αυτος βγηκε με τα χερια ψηλα.Ο τουρκος αξιωματικος πηγε κοντα του τον χτυπησε με τη καννη του οπλου του του ξεσκισε τα διακριτικα του ,εβγαλε το πιστολι του και με μια σφαιρα στο κεφαλι τον εκτελεσε επι τοπου.Ο Νικος που ειδε τη σκηνη εβγαλε με μεγαλη κραυγη «οχι»
Οι τουρκοι τον ακουσαν κι αρχισαν να τον πυροβολουν .Αυτος ετρξε να γλυτωσει.Πληγωθηκε στον αγκωνα αλλα δεν σταματησε να τρεχει
Ο Νικος κρατησε μυστικο το περιστατικο αυτο δεν ηθελε να πληγωσει τους γονεις αφου αυτοι πιστευαν οτι το παιδι τους ηταν αγνοουμενος ,κι οτι μπορουσε να ηταν σε καποιες φυλακες της Τουρκιας.Ο μονος που το ηξερε ημουν εγω,αχωριστος φιλος καρδιακος κι εγω του Νικου οπως ηταν κι ο αδελφος μου.
Λιγα χρονια μετα,στο γαμο της αδελφης μου με τον Πετρο τον αλλο συντροφο του Μιχαλη,ο Νικος βγηκε να χορεψει ενα ζειμπεκικο.Το αφιερωσε στον Μιχαλη .Κι ενω χορευε μαζι με τους αλλους τρεις φιλους, γονατισε υψωσε τα χερια προς τα πανω και κλαιοντας αρχισε να λεει οτι πρεπει να πει κατι δεν αντεχει αλλο να το εχει μεσα του.Εγω καταλαβα τι ήθελε να πει ετρεξα τον αγκαλιασα και του ειπα :τι πας να κανεις σκεψου την αδελφη μου ειναι ο γαμος της σημερα,ειναι χαρουμενη μη μετατρεψεις το γαμο σε κηδεια.Τον πηρα και φυγαμε απο εκει
Το ζειμεκικο αυτο ειναι το γνωστο «Το ζειμπεκικο της Ευδοκιας»κι οποτε τ'ακουω οπως αυτη την ωρα ερχεται στο νου μου αυτη η τραγικη ιστορια.
Τα οστα του Μιχαλη βρεθηκαν σε ομαδικο ταφο στον Πενταδαχτυλο.Σε ενα απο τα κρανια που βρεθηκαν εκει υπηρχε μια μικρη τρυπα που οπως ειπαν οι ειδικοι που το εξετασαν προερχετο απο περιστροφο.......
Συγχωρεστε με αν σας λυπησα σημερα Κυριακη αλλα θεωρησα σωστο να το μοιραστω μαζι σας
Ναστε ολοι καλα
Στο Μιχάλη και σε ολους τους αλλους
Στις ηλιόλουστες τούτες ημέρες που ανθίζουν τα πάντα
Στις ημέρες που η ζωή ροβολά πα στη γη καταρράχτης
Οπου ο αγέρας ριγά απο τους ύμνους της ζωής και της μάχης
Στις ηλιόλουστες τούτες μέρες εσέ αδελφέ δεν ξεχνάμε
Ω νεκροί αγαπημένοι που πέσατε σε άνισες μάχες δεν σας ξενάμε
Και μαζί με τα θούρια που αστράφτουν στο στόμα μας τώρα
Κάθε μέρα για σένα ,για σας θα το λέμε το πένθιμο «χαίρε»
Γιατί εμεις κι ας πέρασαν καιροί,την ιερή σας την στάχτη
Οχι δεν τη σκορπίσαμε εμεις να χαθεί στους ανέμους
Στις ζεστές μας τις χούφτες γερά την κρατήσαμε πάντα
Και την είχαμε ,στις φυλακές,στους πολέμους
Σα θυμίαμα και σα φυλαχτό και μαζί σα σημαία
Κι οταν θάρθουν εκείνοι οι καιροί,θα τη φέρουμε τοτε
Μ’ένα βήμα βαρύ,μ’ένα δάκρυ στα ολόφωτα μάτια
Με καμπάνες που πένθιμους ήχους θα ηχούν στις καρδιές μας
Και σε θήκη βαριά θα την χτίσουμε ,θήκην αιώνια
Στους γρανίτινους τοίχους του κόσμου
Οχι ! εμεις ,κι ας περάσαν καιροί κι ας κυλήσαν τα χρόνια
Ω νεκροί αγαπημένοι που πέσατε δεν σας ξεχνάμε ........... | |
Helene52
16-03-2008 @ 09:02 | Διαβάζοντας το σχόλιό σου αυτό Ανδρέα μου το μόνο που μπορώ να γράψω είναι ότι κανείς στο κόσμο δεν πρέπει να ξεχνά την Τουρκικη θηριωδία του Αττίλα !!! Υπάρχουν ακόμη αγνοούμενοι Κύπριοι και Έλληνες και ποτέ δεν πρέπει να τους ξεχνάμε...
Οσο αφορά τον χαμό του αδελφού σου οφείλω να πω ότι πρέπει να σε γεμίζει υπερηφάνεια η θύμησή του γιατί φέρθηκε και ήταν πραγματικά ένας ήρωας που αυτοθυσιάστηκε για τους υπόλοιπους !!!
Η μνήμη του θα είναι αιώνια στη ψυχή σας και στη δική μας που διαβάζουμε αυτα που έγιναν , ο αδελφός σου δε ένας ΑΓΓΕΛΟΣ μεταξύ όλων των άλλων στον ουρανό, θα είναι πάντα δίπλα σας ,θα στέκει και θα σας προσέχει !!!
::yes.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
16-03-2008 @ 09:26 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
D-Asimos
16-03-2008 @ 14:05 | ΓΕΜΑΤΟ ΕΙΚΟΝΕΣ! ΥΠΕΡΟΧΟ! | |
elena351
16-03-2008 @ 17:05 | Αντρέα είναι αδύνατον μα διαβάσουν μάτια αυτό το αριστούργημα την κατάθεση ψυχής και να μη δακρίσουν !! Μεγάλος και αβάσταχτος ο πόνος για αυτά τα παλληκάρια που χάθηκαν τόσο άδικα εκείνη την εποχή ακι ακόμη μεγαλύτερος ο θρήνος στα σωθικά των γονιών που
έμειναν πίσω με την ελπίδα μήπως υπάρχουν ακόμη εν ζωή τα παιδιά τους !!! Πόσο σε καταλαβαίνω και ακόμη την ψυχική ωδύνη του φίλου σας που έθαψε μέσα του το μυστικό του ´τόσα χρόνια για αν μην πληγώσει τους γονιούς σου !!Αξιος λοιπόν να κάνεις ένα τέτοιο αφιέρωμα στην ψυχή όλων εκείνων των Αγγέλων που έβαψαν το χώμα της πατρίδος τους αδίκως ! ::cry.::
Η μνήμη του να γίνει φυλαχτό σου ! Άγια τα χώματά τους ! ::yes.:: | |
Ναταλία...
16-03-2008 @ 23:04 | Αντρέα με συγγινεί πολύ η γραφή σου πάντα έχει μέσα και κάτι που με αγγίζει ::cry.:: ::theos.:: ::up.:: | |
 |
