| |
1990 προπαραμονές Χριστουγέννων και είχαμε 6 ημέρες απαγορευτικό που δεν επέτρεπε την αναχώρηση αλλά και την προσέγγιση πλοίου στη Σύμη,με αποτέλεσμα το νησί να ξεμείνει απο χρήματα.Σημειωτέον ότι είχανε δέσει στο μώλο μας και δύο πλοία γεμάτα κόσμο που ελλείψει ρευστού των Τραπεζών δεν είχανε την δυνατότητα να αγοράσουν τα απαραίτητα για τη διατροφή τους.Εξι μέρες δεμένοι στο μώλο ενός μικρού νησιού στα σύνορα,δεν είναι και λίγο.Κάποια στιγμή λοιπόν βλέποντας όλο αυτό τον κόσμο αλλά και τους νησιώτες σε μια κατάσταση ανευ προηγουμένου, με έπιασε το παλαβό μου και σφού κατόρθωσα να πείσω ένα υπαλληλο που δεν ειχε παιδιά σπέύσαμε να βρούμε πλωτό μέσο για ..Ρόδο.Τελικά βρηκαμε ενα φουσκωτό με καπετανιο ενα ψυχωμενο των Ο.Ι.Κ τον Μ.Φ και με γεμάτο εφτάρι εξω απο το λιμανι και ενώ άρχισε να νυχτώνει , ξεκινησαμε καταχείμωνο για Ροδο,αφου ειχα πρίν συννενοηθει με τον Δ/ντη του εκει κεντρικού να μας περιμενει με 20 εκατομμύρια σε τούβλα.
Περασαμε μεσα απο τα τουρκικά χωρικα υδατα για να μην μας βρίσκει ο καιρός,αποφευγοντας με ελιγμούς πίσω απο μικρες βραχονησίδες την τουρκική ακταιωρό που σάρωνε τα πάντα.Αφου υπερπηδησαμε ενα κοπαδι δελφινια που κοντεψε να μας ανατρέψει και "πετώντας" στην κυριολεξια απο κύμα σε κύμα..φθασαμε καταμουσκεμένοι στη Ρόδο,δηλαδή 27ΝΜ απο Σύμη.Ειχε πια νυχτωσει για τα καλα.Παραλαβαμε τα χρηματα απο το καταστημα και σπεύσαμε για την επιστροφή στο νησάκι μας.Στην επιστροφη ομως η ακταιωρος μας ειχε κλεισει το δρόμο.Για καλη μας τυχη εκει κοντα επλεε ενα ρώσσικο εμπορικο πλοιο,το ακολουθησαμε και οταν επεσαν οι προβολεις των τουρκων επανω μας,κρυφτηκαμε στην αντίθετη απο αυτους πλευρα του ,ενω απο την αλλη η ακταιωρός μας αναζητουσε.Και τοτε..έσβυσε η μιά μηχανη..και ο καιρός άρχισε να μας παρασύρει προς τον τουρκικο φάρο.(όσοι έχουνε πάει στη Σύμη τον βλέπουνε στα δεξιά τους απο Ρόδο προς Σύμη).
Ομως η άλλη μηχανη μας επετρεπε ακομα να ειμαστε υπο την¨"σκια" του εμπορικου πλοίου..έτσι φουλαραμε όταν ειδαμε τη σκια του νησιου να ξεπροβάει στο βάθος αριστερά μας και προσπερνωντας το ρωσικό και τους εμβρόντητους τουρκαλαδες φθάσαμε δίπλα στο ελληνικο ναρκαλιευτικο που περιπολουσε στα χωρικα μας υδατα και που κατα καλή μας τυχη εκεινες τις στιγμες βρισκοτανε σε περιπολία αναμεσα στη Συμη και τουρκία προσφερωντας μας κάλυψη.Απο εκει και πέρα μενανε μονο 5 μιλια μεχρι την εισοδο στο λιμανι.
Εκείνη με περίμενε ανήσυχη στο μώλο,καθώς δεν της είχα πεί κουβέντα για την αποστολή,παρα ότι θ αργούσα γιατί με είχε καλέσει ένας πελάτης ,αλλά το έμαθε απο τους άλλους υπαλληλους που παρέμειναν στο κατάστημα την άφιξη των χρημάτων..
Περπατήσαμε αμίλητοι,ο ένας δίπλα στον άλλο,τα μάτια της ήτανε δακρυσμένα.Ομως μόλις διαβήκαμε το κατώφλι μ άρπαξε απο το πέτο..
"δεν σε θέλω πεθαμένο,το καταλαβαίνεις μουρλέ;"
ΜΖ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
