Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η ελεγεία της άμμου
 Αφιερωμένο στην Α.Ε. ΕΠΕ που με μαθε μια καινούρια λέξη...
 
Ούτε ένας παφλασμός στην επιφάνεια της λίμνης
περπατώ σε όχθες αρχαίες και χαμένες στους αιώνες
το ψύχος κρυμμένο στις καλαμιές τρίβει τα χέρια του
τα πρόσωπα από γυαλί ξανάγιναν άμμος κι έσβησαν

Ο άνεμος γύρισε απ’ το ταξίδι του και έφερε ψιχάλες
σαν ώριμο μητρικό γάλα ποτίζουν τη νεκρή άμμο
ξυπόλητη πατώ πάνω σε ένα πρόσωπο μισολιωμένο
μου κόβει την πατούσα και μου λύνει τον κόμπο των δακρύων

Η άμμος θρέφεται το ίδιο μάταια τώρα κι απ’ το αίμα μου
και απ’ το δάκρυ που οι πηγές του άνοιξαν για λίγο
ένας χρόνος ουρλιάζει σαν δέκα σε τούτες τις κουφές ακτές
κι ούτε ένας παφλασμός στην επιφάνεια της λίμνης



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 23
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τραύματα
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γνώθι σ' αυτόν
 
arpistre
18-03-2008 @ 15:33
βρε, βρε, σε πάνε αυτές οι μέρες
μάλλον
αλλά και μισολιωμένο πρόσωπο.. ::scare.:: θα σκιαχτούμε
::razz2.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
18-03-2008 @ 15:33
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Maria Olsen
18-03-2008 @ 15:35
σκέψου να το είχες πατήσει κιόλας ::sad.::
άσε μη ρωτάς είναι μεγάλη ιστορία ::hug.::
θα την έλεγα αλλά... σκιάζεσαι εύκολα... ::laugh.::
-riddle-
18-03-2008 @ 15:39
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Aris4
18-03-2008 @ 15:43
εγω σκιαζομαι οταν ουρλιαζω , και δεν μ ακουει κανενας !!! ::laugh.:: ::kiss.::
tomas_to_tomari
18-03-2008 @ 17:26
den epiasa to telos tou poem kamari mou.alios polu mou arese.
rixneis mia eksigish tou ti estin h akthn kai ti h limnh?
Αστεροτρόπιο (Jeny)
18-03-2008 @ 17:26
Ειδικά η τελευταία στροφή καταπληκική!
Φιλιά και στις δυο σας!
D-Asimos
18-03-2008 @ 21:13
ΕΥΓΕ ΜΑΡΙΑ! ::smile.::
LISISTRATI
18-03-2008 @ 22:50
Πολύ όμορφα χρωματίζεις τις σκέψεις σου.....
Α.Ε. ΕΠΕ
18-03-2008 @ 23:47
Αγνοώ (και με τις δύο έννοιες) την αιτία της έμπνευσης.
Με βολτάρισε στα πέριξ της Αχερουσίας λίμνης, στην άμμο της ματαιότητας, εκεί που το σήμερα πεθαίνει πάνω στα ίχνη του χτες... Είσαι πολύ καλή ποιήτρια και χωρίς την ελεγεία!
simela
19-03-2008 @ 01:33
καλημέρα Μαρία...ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

μου κόβει την πατούσα και μου λύνει τον κόμπο των δακρύων

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΓιΟΥΛΗ_Τ
19-03-2008 @ 04:35
υπεροχη Μαριω..
nirbana
19-03-2008 @ 06:21
πολύ καλό .... ::yes.::
AlexSAI
19-03-2008 @ 09:34
Την καλησπέρα μου !!! ::up.:: ::theos.:: ::up.::
isidora
19-03-2008 @ 12:00
Η άμμος θρέφεται το ίδιο μάταια τώρα κι απ’ το αίμα μου
και απ’ το δάκρυ που οι πηγές του άνοιξαν για λίγο
ένας χρόνος ουρλιάζει σαν δέκα σε τούτες τις κουφές ακτές
κι ούτε ένας παφλασμός στην επιφάνεια της λίμνης

Ο στίχος σου όλο και δυναμώνει ::up.::
Mικρουλι
19-03-2008 @ 12:11
πολυ καλο!!
::up.:: ::yes.::
velico
19-03-2008 @ 12:31
Μπράβο Μαράκι μου!Μπράβο!
όχι μόνο για την τέλεια απόδωση του σκεπτικού σου,
αλλά και γιατί δεν εφησυχάζεσαι! ::yes.:: ::up.:: ::theos.::
boutzis
19-03-2008 @ 13:41
ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ!!!!
flowersmoon
19-03-2008 @ 23:54
Αν ::theos.:: θάναι λίγο....

ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!

balistreri
20-03-2008 @ 03:33
ΜΕ; έμαθε;.....κοίτα που η σαλονίκη έχει κοπεγχάγη και δεν το ήξερα...
tinios
20-03-2008 @ 06:36
Απ' τα καλύτερά σου!!
justawoman
20-03-2008 @ 12:31
Ιδανική Αχερουσία το τοπίο σου... καλά λέει η εταιρία
δυνατοί στίχοι και εικόνες που σου στερούν την ανάσα
έντεχνος λόγος

Μπράβο Μαρία ::smile.::
ΕΛΕΑΝΝΑ
21-03-2008 @ 14:59
όλο υπέροχο Μαρία ::yes.:: σαν ώριμο μητρικό γάλα;εξαίσια παρομοίωση ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο